Lepiej niechciana kara niż niechciany pocałunek

Rzut karny pozostawia gorzki smak w ustach Hiszpanii. Jak ten ostatni niechciany napój, chociaż zawsze jest lepszy niż niechciany pocałunek, powiedziane z wiatrem straconego tytułu przeciwko niemu. Mistrzostwa Świata wygrane dwa lata temu przyszły z narodowym wstydem, na który wschodząca drużyna, taka, która przełamała bariery, przykład innego kraju, pożądanego kraju, nie zasłużyła. Ten przegrany Puchar Europy jest potwierdzeniem niepowstrzymanego postępu od tego czasu, dzięki autorytetowi i dominacji Hiszpanii w grze, z czymś czekającym na przyszłość, oczywiście, na 11 metrach. To wszystko piłka nożna. Anglia, którą Hiszpanie pokonali w Sydney, opierała się lepszej drużynie, aż dotarła do jedynego miejsca, w którym byli gorsi. Byli kamienną, strategiczną i inteligentną, jak Sarina Wiegman , kobieta, która zna naukę ławki rezerwowych. Jej trzy Puchary Europy są tam.

Holenderka, która prowadzi reprezentację Anglii, szybko powitała Montse Tomé, trenerkę tej smutnej postaci, trenerkę o niskim profilu, awansowaną z powodu skutków kryzysu wokół pocałunku Luisa Rubialesa z Jenni Hermoso i przez to stale podejrzliwą. W zespole „pierwszych”, z laureatkami Złotej Piłki Alexią i Aitaną , Jenni przeobraziła się w globalną ikonę #Secabó. Dodatkowo, dzięki zbiorowemu wzmocnieniu międzynarodowych zawodników, napędzanych tytułem mistrza świata i politycznym paliwem, podejmowanie decyzji na ławce rezerwowych nie było łatwym zadaniem.

W swoich pierwszych występach Montse sprawiała wrażenie, jakby przepraszała za swoje słowa, była wymijająca i stoicka. Nie była to tylko cecha charakteru. To była część okoliczności. Pierwsza nieobecność Jenni, pod pretekstem ochrony jej po emocjonalnym ciężarze, jaki zniosła, stanowiła pierwsze wyzwanie, którego ukoronowaniem był brak powołania na te Mistrzostwa Europy. W finale bez wahania posadziła Alexię na ławce rezerwowych. Prestiż i doświadczenie odegrały ważną rolę w wyborze rzutów karnych, choć ostatecznie Aitana i Mariona Caldentey znalazły się wśród tych, które nie wykorzystały rzutów karnych. Zupełnie jak Alexia w Paryżu.

Wczesny upadek odbiłby się negatywnie na Montse, która wciąż jest w słabej formie po rozczarowaniu Igrzyskami, pomimo tytułu Ligi Narodów, turnieju, który dodaje wartości i uzupełnia, ale nie nakłada ciężaru podejmowania decyzji. Asturyjczyk przystąpił do tych Mistrzostw Europy w oczekiwaniu na przedłużenie kontraktu, który wygasa w sierpniu, co jest czymś niezwykłym dla trenerów męskich reprezentacji. Pomimo okrutnej porażki, sądząc po jej charakterze, praca Hiszpanii świadczy o jej solidnych osiągnięciach, zarówno w planowaniu i podejściu taktycznym, jak i w zdolności do włączania nowych twarzy, takich jak Vicky López , lub w promowaniu powrotu zbuntowanego Patri Guijarro , kluczowego pomocnika w grze Hiszpanii w Szwajcarii. Ta Hiszpania jest lepsza od tej, która wygrała Mistrzostwa Świata z tym samym przeciwnikiem, chociaż dziś podniebienie może mówić co innego.