Portillo, talizman i powrót Paunovicia do zdrowia po powrocie Oviedo do Pierwszej Ligi: „Bóg daje najtrudniejsze zadania swoim najtwardszym ludziom”.

Kiedy Francisco Portillo (Málaga, 1990) kontrolował piłkę kolanem w 103. minucie, wszyscy wiedzieli, co nadchodzi. Urodzony w Maladze zawodnik jest jak srebrna podszewka, którą można znaleźć w środku 24-letniej burzy. Jest tak pewny jakości, jak niebo jest błękitne. Wczoraj bardziej niż kiedykolwiek. Potrzeba było dwóch spadków i niezliczonych nieszczęść, aby piłka odbiła się, ale kiedy pomocnik trafił go wiecznym półobrotem, Raúl Fernández wiedział, że jego nurkowanie będzie bezużyteczne. Nie można uniknąć przeznaczenia.

Portillo przybył do Oviedo w listopadzie ubiegłego roku. Zawodnik Malagi przybył na zasadzie wolnego transferu, ponieważ nie mógł znaleźć drużyny po opuszczeniu Leganés. „Jestem w wieku, w którym chciałem wykonać pewny ruch, a kiedy pojawiło się Oviedo, nie wahałem się” — powiedział zawodnik podczas prezentacji. Można to nazwać oszustwem, zbiegiem okoliczności lub czymś innym, ale kiedy Roberto Suarez podpisał z nim kontrakt, dyrektor sportowy wiedział, że kupuje wszystkie bilety na losowanie Primera Division. Wszystkie. Żaden piłkarz nie odegrał kluczowej roli w pięciu kolejnych awansach. Pięciu.

Real Betis (2014-15), Getafe (2016-17), Almería (2021-22) i wspomniany wcześniej Leganés (2024-25) to kluby, które są winne tę przysługę piłkarzowi z Miasta Słońca. Trzy bezpośrednie awanse i dwa poprzez baraże (Getafe i Oviedo), w niektórych z większym, w innych z mniejszym znaczeniem, ale nie ma wątpliwości, że w stolicy Asturii zawsze będą pamiętać o tym młodym pomocniku, który położył kres gehennie Oviedo. Miał jednego gola w 23 meczach do nocy 21 czerwca, kiedy zatrzymał zegar w 103. minucie meczu, a także serca Mirandy i Oviedo. Niektórzy ze smutkiem, inni z radością.

Kariery obu pomocników, którzy przyjaźnią się z Santim Cazorlą od czasów gry w Maladze, gdzie grali razem, były nierówne, ale ich ścieżki i cele (numer 8 wykorzystał także rzut karny, wyrównując wynik na Tartiere) zjednoczyły się ponownie, wprowadzając Oviedo do Pierwszej Ligi, która spadła z najwyższej ligi w 2001 r., z Radomirem Anticiem na ławce rezerwowych i Veljko Paunoviciem, ich obecnym trenerem, na boisku.

Innym graczem, który grał u boku Portillo był César de la Hoz . Grali razem w Almeríi, gdzie awansowali, a następnie Kantabryjczyk grał w Valladolid. Zgadnijcie, co on również osiągnął z drużyną Valladolid? Rzeczywiście. Jeśli Portillo ma pięć, De la Hoz ma trzy z wczorajszym graczem. Jeśli Oviedo potrzebowało czegoś więcej niż tylko piłki nożnej, to mieli jej pod dostatkiem dzięki tym graczom. Ale pomocnik Oviedo jest jedynym, który ma ich tak wielu. Do wczoraj dzielił ten sam los z innym graczem Malagi, Antonio Benítezem, z czterema, chociaż ten zawsze był z Málaga CF.

Szczególnie emocjonalne było uścisk Portillo z Veljko Paunoviciem , trenerem, który był winien klubowi dług po tragedii na Majorce 24 lata temu. Zwroty akcji w piłce nożnej i szanse na zemstę. Serb zastąpił Calleję w marcu, który nie do końca znalazł właściwą drogę w drużynie Oviedo. W 14 meczach, w których prowadził niebiesko-białych, zgromadził dziewięć zwycięstw, cztery remisy i tylko jedną porażkę. Dokładnie w pierwszym meczu z Mirandés w tym finale awansu. W tym momencie w Oviedo nie ma nikogo, kto pamiętałby, co wydarzyło się w Anduvie zaledwie tydzień temu. Dlaczego mieliby pamiętać? „Bóg daje najtrudniejsze misje swoim najtwardszym ludziom” – to motto, które trener dał swoim zawodnikom pod koszulkami. To nie są twardzi ludzie; to „bohaterowie”, jak nazwał ich menedżer na konferencji prasowej.

Całkowite stężenie

„Zrozumieli, że w tym momencie muszę poświęcić się czemuś większemu niż my wszyscy. Spełnić swój obowiązek i naprawić szkody emocjonalne wykraczające poza moje życie sportowe i zawodowe” – powiedział Paunivic, który spędził ostatnie trzy miesiące mieszkając ze swoim sztabem trenerskim w tym samym domu i nie widując się z rodziną poza cyfrowymi kanałami.

Szkody poniesione na Majorce zostały naprawione dzięki Portillo , jemu samemu i tym, których już tu nie ma, jak Dubovsky i Antic , którym Serb również chciał zadedykować ten wyczyn. Oviedo jest w Pierwszej Lidze 24 lata później.