Rosyjscy naukowcy badają gigantyczny wulkan na Wenus: przepływy lawy wielkości Czech

Gigantyczny wulkan tarczowy Samodiva Mons na Wenus został zbadany przez pracowników Instytutu Geochemii i Analitycznej Chemii Wernadskiego Rosyjskiej Akademii Nauk (GEOKHI) przy użyciu zdjęć drugiej planety Układu Słonecznego. Ten obiekt o średnicy około 240 (!) kilometrów znajduje się na południowym wschodzie regionu Beta, najmłodszego regionu planety pod względem geologicznym. Poinformowało o tym rosyjskie Ministerstwo Edukacji i Nauki, powołując się na artykuł w czasopiśmie „Wulkanologia i Badania Geotermalne” .

Wenus, pomimo bliskości Ziemi, pozostaje jedną z najbardziej tajemniczych planet w Układzie Słonecznym. Jej gęsta atmosfera i ekstremalne temperatury sprawiają, że jej powierzchnia jest trudna do zbadania. Jednak naukowcom udało się lepiej przyjrzeć jej powierzchni dzięki danym z amerykańskiej misji Magellan. Według NASA, przeprowadziła ona pierwsze szczegółowe i pełnoskalowe mapowanie radarowe Wenus z orbity planety.

Tak więc Samodiva Mons jest jedną z najbardziej zauważalnych struktur wulkanicznych na Wenus na tle dziesiątek tysięcy mniejszych wulkanów. Według autora pracy, młodszego naukowca w laboratorium porównawczej planetologii Instytutu Geochemii i Analityki Rosyjskiej Akademii Nauk Daniila Malysheva, większość wulkanów ma średnicę około 5 kilometrów. Samodiva Mons należy do 200 gigantów o średnicy ponad 100 kilometrów. Jego wysokość wynosi 1,4 kilometra, głębokość centralnej kaldery wynosi do 700 metrów. Ale strumienie lawy tego wulkanu pokrywają powierzchnię około 80 900 kilometrów kwadratowych, co jest porównywalne z wielkością małych krajów, na przykład Czech.

Wulkany na Wenus są wulkanami tarczowymi, czyli płaskimi, o łagodnych zboczach. Na Ziemi takie wulkany występują tylko na Hawajach. Dlaczego na Wenus są takie wulkany? Panuje tam bardzo wysokie ciśnienie, wysoka temperatura na powierzchni, dlatego wulkan nie może się prawidłowo rozwijać.

Naukowcy z Instytutu Geochemii i Analityki Rosyjskiej Akademii Nauk wspólnie z kolegami z Tomskiego Uniwersytetu Państwowego zainteresowali się historią wulkanu Samodiva Mons, który jest położony w pewnym stopniu odizolowany od innych wulkanów, na styku różnych epok geologicznych.

Według Małyszewa badania te pozwalają lepiej zrozumieć procesy wulkaniczne na Wenus, gdzie nie występują płyty tektoniczne, takie jak na Ziemi.

Weźmy na przykład wulkany na Hawajach, mówi Daniil Mylyshev. Poruszają się one nad centrum magmowym, skąd dostarczany jest stopiony materiał, wraz z płytą. Płyta się przesunęła, - nad tym punktem utworzyła się nowa erupcja, nowa wyspa itd. Na Wenus wulkan stale „siedzi” nad jednym takim punktem. To wpływa na jego wielkość. Nawiasem mówiąc, wulkany wenusjańskie są również interesujące, ponieważ możemy zobaczyć starożytne osady w ich pierwotnej formie ze względu na fakt, że na Wenus nie ma erozji.

Autorski: