Minęło 32 lata bez Rifata Ilgaza, wielkiego platanu naszej literatury
Minęło 32 lata od śmierci Rıfata Ilgaza , mistrza literatury, który przedstawił się słowami: „Jestem poetą Sınıf, Mimli, autorem Hababam Sınıfı. Bez względu na to, co mówią inni, zawsze pisałem dla dzieci”.
Mistrz pisarz, którego pełne imię brzmiało Mehmet Rıfat Ilgaz, urodził się w Kastamonu 7 maja 1911 roku. Ilgaz, który ukończył szkołę podstawową i średnią w Kastamonu, w 1930 roku ukończył szkołę z internatem Muallim Mektebi.
Ilgaz, który zaczął pisać poezję w czasach studenckich, w 1936 r. odebrał także wykształcenie literackie w Instytucie Edukacyjnym Gazi i przez 6 lat pracował jako nauczyciel szkoły podstawowej w Gerede, Akçakoca i Gümüşova.
Później Ilgaz został przydzielony do Stambułu i pracował jako nauczyciel języka tureckiego w szkole średniej Karagümrük i szkole średniej Nişantaşı.
ŻYCIE PISARSKIE RIFATA ILGAZARıfat Ilgaz, wielki platan naszej literatury, to pisarz, którego wkład w literaturę turecką jest niezaprzeczalny.
Rıfat Ilgaz, który swój pierwszy wiersz „W grobie mojego ukochanego” napisał w wieku 15 lat, opublikował swoje utwory w wielu czasopismach, takich jak „Çığır”, „Oluş”, „Ulus”, „Güneş”, „Yücel”, „Varlık”, „Hamle” i „Yeni İnsanlık” w 1940 roku.
Ilgaz, który również studiował filozofię, spotkał w latach czterdziestych Hasana Tanrıkuta, Sabahattina Kudreta Aksala i Salaha Birsela. Ilgaz, który w 1942 roku wraz z Ömerem Farukiem Toprakiem wydawał „Yürüyüş Magazine”, współpracował w tym magazynie z poetami takimi jak Orhan Kemal, Sait Faik Abasıyanık, Cahit Irgat, İbrahim Abdülkadir Meriçboyu i Nâzım Hikmet.
Pierwszy tomik poezji Ilgaza, Yarenlik, ukazał się w 1943 r., a za tomik poezji Class, który napisał w 1944 r., skazano go na 6 miesięcy więzienia. Ilgaz, który po wyjściu na wolność chciał kontynuować nauczanie, został zmuszony do rezygnacji z zawodu w 1946 r. i zaczął pracować jako dziennikarz.
Ilgaz, który starał się zachować socrealistyczny styl w swoich pismach i życiu, w 1953 r. skonfiskowano także jego książkę „Devam” (Ciąg dalszy). Ilgaz, ścigany za swoje pisma i wiersze, odsiedział wyrok wynoszący około 5 i pół roku, ale część kary odsiedział z powodu choroby i amnestii.
Podczas gdy wydawał „Gerk Gazetesi” (Gazeta Gerk) pod takimi nazwiskami jak Rıfat Ilgaz, Aziz Nesin i Esat Adil, a później „Yığıp Magazine”, pracował również jako redaktor naczelny magazynu humorystycznego „Markopaşa”. Mistrzowski pisarz, który zaczął pisać w magazynie „Adembaba” należącym do Necati Sözena w 1952 r., publikował swoje artykuły w magazynach humorystycznych, takich jak „Dolmuş”, „Külah” i „Taş”, które były wówczas popularne.
DZIEŁA RIFATA ILGAZAWiersz: „Dopóki żyjemy”, „Kontynuuj”, „Poranek nadszedł w Üsküdar”, „Bez tchu”, „Karakılçık”, „Niedaleko”, „Czy mój gołąb śpi”, „Nasze uszy są na belkach”, Ogród dziecięcy (wiersze dla dzieci)
Historia: „Klucz do radaru”, „Don Kichot w Stambule”, „Powinieneś ich odciąć”, „Weź swojego konia”, „Bzdury”, „Ten człowiek doszedł do starości”, „To dla ciebie nieszczęście”, „Pracuj Osman, farma jest twoja”, „Klasa chaosu się budzi”, Klasa chaosu jest w rajdzie”, „Klasa chaosu zawiodła”
Powieść: „Klasa Hababam”, „Nasz oddział”, „Nad brzegiem Morza Czarnego”, „Noce zaciemnienia”, „Kawiarnia monarchii konstytucyjnej”, „Dzieci z mieszkania”, „Hoca Nasreddin i jego uczniowie”
Teatr: „Klasa Hababama”, „Napad na klasę Hababama”, „Niepowodzenie klasy Hababama”, „Çatal Mata Kaç Fork”, „Abbas Yola Gien”
Wspomnienia: „Czterdzieści lat temu, czterdzieści lat później”, „Pod górę”, „My też żyliśmy”
Literatura dziecięca: „Kierowca ciężarówki bez nóg”, „Szkoła bez nóg”, „Opłacany sportowiec bez nóg”, „Sierota”, „Ocean Küçükçekmece”, „Ratownik Yılmaz”, „Od piasku do betonu”
Ilgaz, którego głęboko zasmuciła wiadomość o zamordowaniu wielu osób, w tym jego bliskiego przyjaciela Asıma Bezirciego, w masakrze w Sivas 2 lipca, zmarł w swoim domu 5 dni później, 7 lipca 1993 r., i został pochowany obok Asıma Bezirciego na cmentarzu Zincirlikuyu.
BirGün
