Mury ruin Ani stoją w swojej okazałości od stuleci

Ani położone jest w dolinie, przez którą przepływa rzeka Arpaçay w Kars. W latach 884–1045 znajdowało się pod panowaniem Bagratydów, a w latach 1045–1064 pod panowaniem Bizantyjczyków. 16 sierpnia 1064 roku zostało zdobyte przez sułtana seldżuckiego Alpa Arslana.

Na terenie stanowiska archeologicznego Ani żyli obok siebie chrześcijanie i muzułmanie. Założone na obszarze ok. 100 hektarów miejsce na przestrzeni dziejów znajdowało się pod rządami dynastii Bagratydów, Bizancjum, Wielkiego Seldżuków, Królestwa Gruzji, Mongołów, Ilchanatów, Karakojunlu, Akkojunlu i Imperium Osmańskiego.

Z tego powodu Ani, nazywane także „Miastem Świata”, „Kolebką Cywilizacji”, „Tysiącem i Jednym Kościołem” i „Miastem 40 Drzwi”, posiada wiele historycznych budynków, które są skarbami kultury, a także obiektów sakralnych, takich jak meczety, kościoły i katedry.

Ani, które co roku gości wielu turystów krajowych i zagranicznych, jest pierwszą w historii bramą z Kaukazu do Anatolii i wyróżnia się turecko-islamskimi dziełami architektury z XI i XII wieku. W 2016 r. zostało wpisane na Listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Wspaniałe mury otaczające Ani Archaeological Site, których około 5 kilometrów wciąż stoi, również przyciągają uwagę zwiedzających. Ryciny na ścianach, z których niektóre są dwupiętrowe, również noszą ślady cywilizacji, które tam żyły.

Dyrektor wykopalisk archeologicznych w Ani, prof. dr hab. Muhammet Arslan, powiedział korespondentowi AA, że Ani, które od 2016 r. znajduje się na Liście światowego dziedzictwa UNESCO, jest jednym z najważniejszych miast średniowiecza, a jego pozostałości architektoniczne czekają na wykopaliska zarówno nad, jak i pod ziemią.

Zauważając, że mury w Ani Archaeological Site zostały zbudowane w IX wieku za czasów Bagratydów, Arslan powiedział: „Wiemy, że mury te zostały najbardziej zniszczone podczas wojny między sułtanem Alp Arslanem a armią bizantyjską w 1064 roku. Sułtan Alp Arslan nakazał naprawę i odbudowę tych murów jako pierwszą rzecz, jaką zrobił po podboju. W rzeczywistości napis dotyczący tego został umieszczony na Bramie Lwa i jest uznawany za pierwszy turecko-islamski napis w Anatolii”.

Arslan wyjaśnił, że mury były bardzo mocne jak na tamte czasy i nadal istnieją, po czym dodał:

„Mimo że minęło prawie 1000 lat, mury nadal zachowują monumentalność i mocną strukturę. Zwłaszcza północne mury wychodzące na tę równinę na północy zostały zbudowane jako dwupiętrowe, podczas gdy mury w innych kierunkach zostały zbudowane jako jednopiętrowe ze względu na rzeki takie jak Arpaçay, Mığmığ i Bostanlar, które się tu znajdują, i mają ogromną długość prawie 5 kilometrów”.

Arslan stwierdził, że na murach o długości około 5 kilometrów znajduje się siedem bram i zauważył, że:

„Najważniejszą z nich jest Brama Lwa, która jest również główną bramą otwierającą się na Anatolię i Kars, a bezpośrednio na zachód od tej bramy znajdują się Brama Çiftebeden i Brama Uğurun, czyli Brama Tajemna. Ponownie, gdy przejdziemy na wschód od Bramy Lwa, mamy bramę zwaną Bramą Szachową lub Bramą Hıdırellez, która symbolizuje ważny świat figuralny sztuki tureckiej z figurami smoków i figurami byków na bastionach po obu stronach. Gdy przejdziemy dalej, możemy powiedzieć, że mury są otoczone Bramą Mığmığ Deresi, Bramą Bağ Sekisi i Bramą Divin. Brama Divin jest tutaj ważna, ponieważ ta brama, która obecnie znajduje się w punkcie zerowym granicy z Armenią, została nazwana na cześć Divin, które było również ważnym miastem średniowiecza i Seldżuków. Dziś kontynuuje swoje istnienie w dużej mierze nienaruszone”.