Natura namiętności w interpretacji Eifmana
FLAGA Deniz Burak
Balet Ejfmana w Petersburgu przywiózł do Stambułu sztukę baletu, która jest synonimem Rosji. Zespół przybędzie do Stambułu w ramach 16. Międzynarodowego Festiwalu Opery i Baletu w Stambule, gdzie 2 i 3 czerwca wystąpi na scenie z baletem „Rosyjski Hamlet”, nawiązującym do życia cara Pawła I. Przedstawienie odbędzie się po dwóch przedstawieniach „Anny Kareniny”.
Oba dzieła zaprezentowane przez choreografa Borisa Ejfmana, inspirowane literaturą i historią, to kandydaci na to, by zapisać się na kartach historii festiwalu. Konkretyzując takie koncepcje jak pasja, ambicja i walka na swój własny sposób, zagłębiając się w głębię ludzkiej duszy, Ejfman robi to z całą elegancją baletu.
Na pytania BirGuna odpowiedział Boris Ejfman, dyrektor artystyczny Akademickiego Teatru Baletu w Petersburgu, rosyjski artysta państwowy i znany jako „niesamowity magik teatru”.
Poprosiliśmy Ejfmana, aby opowiedział, w jaki sposób Anna Karenina, która wywarła ogromny wpływ na literaturę światową, oraz car Paweł I, jeden z najwybitniejszych bohaterów rosyjskiej historii, zainspirowali go do stworzenia baletu. Mówiąc o tym, że Anna Karenina jest postacią znaną na całym świecie, Eifman powiedział: „Każdy ją zna.
Wielu reżyserów opowiadałoby i interpretowało historię, ale ja chciałam stworzyć dzieło, które pokazałoby jej kobiecego ducha – używając języka tańca i ruchu – w pięknie, którego nie da się przekazać słowami” – mówi. Wyrażając, że trudno jest wyrazić miłość, pasję i uczucie kobiety słowami, choreografka powiedziała: „Ten balet opowiada historię namiętności. Ale jest to namiętność, która go niszczy jako człowieka. Tą pracą chciałem przekazać przesłanie, że „namiętność niszczy ludzi”. Miłość jest szczególnym uczuciem. Anna porzuca swoje dziecko i rodzinę z powodu pasji, w którą jest uwikłana. Chciałam pokazać te uczucia poprzez język tańca i ciało. „Poprzez taniec pokazałem to, czego nie da się opisać słowami” – mówi.
Kiedy zapytaliśmy Ejfmana, dlaczego wybrał cara Pawła, odpowiedział: „Anna jest postacią literacką, a Paweł jednym z historycznych bohaterów Rosji. Byłem pod wielkim wrażeniem historii Rosji, od Lwa Tołstoja, który zainspirował Annę, po rosyjskiego Hamleta. Oczywiście pokazujemy fanów cara Pawła, ale także inscenizujemy jego walkę i konflikt z matką o tron”.
Eifman komentuje styl i technikę obu dzieł następująco: „Mój styl to „balet Eifmana”. Mój styl, moja choreografia, nie jest ani klasyczna, ani współczesna. To teatr baletowy; spektakl z wielkimi wydarzeniami historycznymi, wielkimi artystami, scenografią i wspaniałymi kostiumami”.
∗∗∗
NIE NAZWAŁEM TEGO IMIENIA ROSYJSKIM HAMLETEMNazwa „Rosyjski Hamlet” nasuwa pytanie, czy dzieło to było oparte na „Hamlecie” Szekspira. Eifman podkreśla, że nie było żadnego wpływu. Zwróćmy też uwagę na słowa Ejfmana, który podkreślił podobieństwo losów obu bohaterów, aby obalić to przekonanie: „Nie wybrałem imienia „Rosyjski Hamlet”, nadano je carowi Pawłowi, gdy jeszcze żył. Ponieważ jego los był bardzo podobny do Hamleta Szekspira”.
BirGün
