Odpowiedzialność pisarza

Literatura, która integruje się z naturą i życiem, konkuruje z czasem i przenosi go z wczoraj do jutra.

Pisarz przekracza czas, ukazując wybraną, wyekstrahowaną, estetyczną formę przygody życiowej, holistyczną rzeczywistość opartą na rzeczywistości.

Transfer ten wiąże się z poszukiwaniem lepszego życia.

Literatura, która wciąż poszukuje, próbuje odsłonić kurtynę wczorajszego dnia ludzkości i utorować drogę iskierkom jutra.

Metoda podchodzenia do wszystkich dzieł naszego wielkiego krytyka Fethi Naciego , który powiedział, że „zadanie literatury nie polega jedynie na funkcji estetycznej, ale ma również aspekt społeczno-moralny”, polegała na „dbaniu o dokładne odzwierciedlenie naszych czasów” .

ŚWIAT DZIŚ

Najlepiej poznajemy przeszłość i teraźniejszość życia z literatury.

Literatura ma tak szlachetną misję.

Co literatura, która podjęła się tego zadania, dostrzega w dzisiejszym świecie i w jaki sposób przekaże dzisiejszy świat czasom przyszłym?

Obraz, jaki widzimy we współczesnym świecie, jest przerażający i bolesny.

W pierwszej połowie XX wieku doświadczyliśmy dwóch wielkich wojen światowych. Zniszczenia, palenie, zabijanie, obozy śmierci, bomby atomowe tych wojen musiały nie wystarczyć, ponieważ w niedawnej historii zawsze doświadczaliśmy bólu i zniszczenia na świecie. W drugiej połowie XX wieku i w XXI wieku doświadczyliśmy wojen, doświadczamy ich, i obserwowaliśmy i obserwujemy, że świat zamienił się w pola bombowe.

Żyjemy w zanieczyszczonym świecie. To świat, który stał się wysypiskiem śmieci, z zanieczyszczoną glebą, górami, równinami, morzami, niebem, rzekami, jeziorami, budynkami i ulicami. Ludzie również są na tym wysypisku śmieci i są zanieczyszczeni swoimi emocjami, myślami, marzeniami i przekonaniami.

W świecie, w którym wszystko jest konsumowane, gdzie wszystko jest kupowane i sprzedawane, gdzie wartość wszystkiego mierzona jest pieniędzmi, gdzie rynek i pieniądze stały się najwyższą wartością, widzimy, że wartości, kultura, sztuka, miłość i uczucia są konsumowane.

Widok życia przepełnionego fanatyzmem, barbarzyństwem, krwią, okrucieństwem, agresją, tyranią, masakrami, wojnami i wszystkim innym, co do tego dochodzi, łamie serca ludzi pióra i wprowadza ich w zakłopotanie.

PISANIE DZISIEJSZEGO ŚWIATA

Człowiek pióra zastanawia się: Czy ludzkość, która utrzymuje swoją cywilizację dzięki krwi, może upiększyć świat swoją hipokryzją?

Kiedy patrzymy na dzisiejszy świat, w którym nasze życie nie jest wypełnione rozczulającymi obrazami, konsumpcją i wojną, widzimy, że literatowi pokazuje to, jak wielkie trudności musi pokonać, i odpowiada : „Nie” .

Niestety, przerażająca rzeczywistość, z którą przyszło nam się zmierzyć, puka do naszych drzwi jako dziedzictwo, jakie ludzkość pozostawiła nam wczoraj.

Ta rzeczywistość pokazuje również, że – jak głosi indiańskie przysłowie – przyszłość, którą pożyczamy od naszych dzieci, jest mroczna.

Smutek, który ogarnia człowieka pióra, gdy widzi, jak ludzkość bombarduje fundamenty swojego istnienia, jest straszny, a ludzkość na to nie zasłużyła. Ta krwawiąca rzeczywistość, z którą mamy do czynienia wieki po wojnie, która stała się epicka w Iliadzie, jest haniebna.

Człowiek pióra nie chce żyć z tym wstydem. Chce zapobiec nieuchronności wojny i losowi ludzkości. To zadanie, które czas dał człowiekowi pióra. To najpotrzebniejszy obowiązek narzucony przez życie, aby przyczynić się do wykorzenienia wojen ze świata za pomocą swojej najcenniejszej broni, literatury.

Człowiek literatury musi wypełnić obowiązek, jaki nałożył na niego czas, rozliczając się ze złym życiem przeszłości, odważnie ujawniając błędy teraźniejszości i stając się wezwaniem do poszukiwania jutra oczyszczonego z brzydoty.

***

Jako pisarz, oprócz powieści, książki, które napisałem, aby ulżyć mi w tym trudnym zadaniu, takie jak „Obozy nazistowskie”, „Zapomnieć Sivasa”, „Umut İnsanda”, „68 pokolenie”, „Wojna i literatura”, a także moje studia biograficzne, są produktami mojej literackiej odpowiedzialności.