VS bombardeert Iran | Iran-Israël oorlog: verwacht alles
De vergelijking leek eenvoudig op te lossen. Er is het Iraanse regime, dat op het punt staat toegang te krijgen tot kernwapens. En er zijn de Amerikaanse president Donald Trump en de Israëlische premier Benjamin Netanyahu, die dit met militaire middelen willen voorkomen. Diplomatie was zinloos, zeggen ze nu: veel te vaak zijn er onderhandelingen gevoerd om er vervolgens achter te komen dat Teheran gewoon doorgaat. Nu is er actie ondernomen: bommen op nucleaire installaties.
Een nieuw probleem: nu ligt de bal bij de Revolutionaire Garde. En ze hebben nog steeds een paar middelen tot hun beschikking die ernstige schade kunnen aanrichten, voor de hele wereld: een paar zeemijnen zijn voldoende om de Straat van Hormuz te blokkeren, die immers deels door Iraanse wateren loopt. Of ze zouden militaire bases in Qatar, Irak en elders kunnen aanvallen. Het gevaar van een escalatie van het conflict in het Midden-Oosten is in decennia niet zo groot geweest.
Het zijn de mensen die lijden . In Israël, in Iran, in Palestina. Daarom is het de moeite waard om terug te blikken op de tijd vóór 8 mei 2018, toen Trump zich terugtrok uit de nucleaire overeenkomst: het was een slechte deal. Maar het was ook zo dat Iran zich er volgens de andere betrokken partijen destijds aan hield. En niet alleen dat: in de jaren daarvoor had Iran een periode van openheid gekend. In plaats daarvan moet de wereld nu alles verwachten. Op Trump hoef je niet te rekenen.
De "nd.Genossenschaft" is van haar lezers en auteurs. Zij zijn het die met hun bijdragen onze journalistiek voor iedereen toegankelijk maken: wij worden niet gesteund door een mediaconglomeraat, een grote adverteerder of een miljardair.
Met uw steun kunnen wij het volgende blijven doen:
→ onafhankelijk en kritisch rapporteren → over het hoofd geziene onderwerpen aanpakken → ruimte geven aan gemarginaliseerde stemmen → misinformatie tegengaan
→ linkse debatten bevorderen
nd-aktuell
