De gestolen teddybeer van 5.000 euro: ‘De zorgeloze houding die ik altijd in Berlijn had, is er niet meer’

Wat bracht je van Bielefeld naar Berlijn?

Begin juni hadden we talloze zakelijke afspraken. Ik had onder andere een projectbespreking met een vrij bekende Duitse actrice en haar pr-adviseur. We ontmoetten elkaar bij Einstein Unter den Linden .

En daar ben je je teddybeer kwijtgeraakt?

Precies. We zaten achterin de Einstein, waar Cem Özdemir of Sahra Wagenknecht meestal zitten. Ik had mijn tas over de rugleuning van mijn stoel geslingerd. We waren verdiept in ons gesprek en uiteindelijk kwam de ober naar ons toe, nadat we hem twee keer hadden aangespoord dat we eindelijk besteld hadden. En terwijl we onze bestelling opnamen, waren we alle drie zo afgeleid – deels omdat de ober zo onrustig was en alles door elkaar had gegooid – dat we blijkbaar niet op onze omgeving hadden gelet. Toen mijn partner ongeveer 25 minuten later arriveerde, wilde ik iets uit mijn tas halen, reikte achter de stoel en realiseerde me dat de tas gestolen was.

Maakte u zich op dat moment meer zorgen om de teddybeer of om uw portemonnee?

In eerste instantie was ik natuurlijk geschokt toen ik zag dat de tas verdwenen was, samen met mijn portemonnee, al mijn creditcards, identiteitskaarten en rijbewijs. Maar zo'n vijf seconden later besefte ik dat de beer ook in de tas zat. En dat was op dat moment echt heel erg.

Heb je de teddybeer altijd bij je als geluksbrenger en talisman?

Alleen bij belangrijke afspraken en bijzondere gebeurtenissen, zoals in het theater, is hij aanwezig.

Waarom heeft de teddybeer zoveel waarde voor jou?

Ik kreeg hem meer dan 30 jaar geleden cadeau van mijn moeder, die 13 jaar geleden op tragische wijze overleed. Sinds haar dood is de beer een soort verbinding met haar. Sindsdien neem ik hem mee op reis, naar belangrijke zakelijke bijeenkomsten en speciale gelegenheden.

Past de beer in elke handtas?

Ik droeg hem vaak in de binnenzak van mijn jas als ik een pak droeg. Dat was ook een voordeel.

Daar komt waarschijnlijk de naam van de beer vandaan. Ik las dat hij "Mini" heet, toch?

Die naam trok meteen mijn aandacht. Ik heb meerdere van deze kleine levende wezentjes, en ze hebben allemaal een naam gekregen die er iets mee te maken heeft.

Heb je een hele verzameling knuffeldieren?

Mini heeft ook een broer met wie hij altijd op stap is, maar op dit moment draait het allemaal om Mini.

Ben je het ooit wel eens kwijtgeraakt?

Nee, voor het eerst!

Wat zegt Mini's broer?

Natuurlijk is hij heel verdrietig thuis.

En Mini heeft zo'n grote emotionele waarde voor je dat je de beloning nu hebt verhoogd van 1.000 naar 5.000 euro?

Dat klopt. Want tot nu toe hebben we vooral tips gekregen over waar zakkenrollers in Berlijn hun buit doorzoeken en mogelijk wat ze niet nodig hebben in de omliggende bosjes gooien. Maar we hebben geen tips meer ontvangen, dus hebben we het idee bedacht om de beloning na zeven weken te verhogen, zodat het ook interessant kan zijn voor de dief, als hij erover hoort in de krant of via flyers, in de zin van: 'Oké, ik ga de winst nu verdubbelen.'

Dat kan voor de dief wel lonend zijn.

Zo hoefde hij zich niet als dief te presenteren, maar kon hij gewoon zeggen dat hij de beer ergens langs de kant van de weg had gevonden. Zolang hij hem maar terugbrengt, krijgt hij de 5000 euro.

Wat zei Einstein Unter den Linden eigenlijk over de diefstal?

Niets. Het stuiterde eraf als teflon. Het was meer zoiets als: 'Als je je tassen over de rugleuning van je stoel hangt, is het je eigen schuld.' Tot op de dag van vandaag is er geen bericht gekomen waarin staat dat het ze echt spijt.

Voelt u zich nu onbeschermd zonder de beren?

Ik ben tegenwoordig extreem voorzichtig. Als ik onderweg ben, heb ik mijn tas altijd vastgebonden aan mijn stoel of draag ik hem op mijn schoot. De zorgeloze houding die ik altijd in Berlijn had, is er niet meer.

Denk je dat dit in Bielefeld waarschijnlijk niet gebeurd zou zijn? Ben je boos op Berlijn?

Nee, ik kan niet boos zijn op Berlijn; de stad zelf kan er niet de schuld van krijgen. Ik vind het nog steeds leuk om in Berlijn te zijn; we hebben er een vriendenkring en ik ga er graag naar de Staatsopera. Dus nee, hetzelfde zou jou in Bielefeld kunnen overkomen als je in bepaalde gebieden reist.

De beer is al sinds de middeleeuwen het wapendier van de stad , en nu ben je je beer hier kwijt. Is dat niet vreemd?

Beer verdwaald in Berlijn, precies.

Zou u misschien uw beer nog een keer kunnen beschrijven voor de oplettende lezers?

Mini is twaalf centimeter lang, heeft een lichtbruin gezicht, een geel rompertje met groene applicaties op zijn voeten, een klein groen borstzakje en een gele, afneembare capuchon die je over zijn hoofd kunt trekken.

"De beer is een beetje een waaghals. Hij moet altijd sissen, snel zijn en toeteren."

Heb je er ooit over nagedacht om detective te worden?

Ik heb er al eerder over nagedacht, maar ik weet niet waar ik moet beginnen.

Wat vindt u van de reactie van de Berlijners, maar ook van mensen op internet, op uw verlies?

In 99,5 procent van de gevallen zijn ze absoluut meelevend en warm. Zo stuurde een dame uit Zuid-Duitsland, die het vanaf het begin al opmerkte, me een tekening die ze van een kleine knuffelbeer had gemaakt. Of een dame uit de omgeving van Freiburg stuurde me een grote groepsfoto van haar knuffeldieren, die ze ook als levende wezens beschouwt, en schreef me ook een paar zeer meelevende woorden. Het medeleven is echt enorm.

In hoeverre zijn de beren levende wezens voor jou? Hoe kun je je dat voorstellen? Mini is bovenal een levend wezen voor mij. Hij heeft zijn karakter, hij heeft zijn eigenschappen, en dat heeft hij ook van mij geërfd.

Welke functies heeft Mini?

Hij is een beetje een waaghals. Hij moet altijd razen, hard rijden, toeteren; hij houdt van alles wat avontuurlijk is.

Nu is hij echt in het avontuur gestapt, hè?

Dat is hij waarschijnlijk wel. En als hij zou zien wat er gedaan wordt, denk ik dat hij dat ook wel cool zou vinden.

In het beste geval heeft hij je bij terugkomst heel wat te vertellen.

Daar ben ik van overtuigd. (Lacht hard en veel.) Pardon, maar ik word er al gek van als ik eraan denk.

Als galeriehouder heb je ook te maken met kunstwerken. Heb je het gevoel dat dit veranderd is sinds je iets zo waardevols verloren bent?

Nee, ik ben goed in abstraheren. Dus er is absoluut geen professionele tegenslag.

Denk je dat onze maatschappij er anders uit zou zien als iedereen de kleine dingen net zo zou waarderen als jij je teddybeer?

Moeilijk te zeggen. Misschien moet je je innerlijke kind wat vaker de vrije loop laten, dan wordt het misschien wat makkelijker.

Een sprankje hoop, lees ik: er is een bedrijf dat nog één allerlaatste beer in een geel rompertje in het assortiment heeft. Dat klinkt weer als een sprookje.

Na uitgebreid onderzoek kwam ik erachter waar deze beren destijds werden geproduceerd. Het was in Amerika, in een kleine privéfabriek, en ik had er contact mee. Mogelijk is het laatste model van hem nog verkrijgbaar.

Zou een replicant van Mini een optie voor u zijn?

Ik heb de achterdeur nog even opengehouden, maar ik geloof nog steeds dat Mini vanzelf terugkomt.