Voetbal | Bezoek aan de Portland Timbers: geen voetbal, maar soccer

Old Trapper is de naam van de officiële beef jerky van de Portland Timbers. Tenminste, dat vertellen de reclameborden in Providence Park me terwijl ik met mijn biertje van $13 vanuit de catacomben de tribune op strompel. Hoge bierprijzen maken geen indruk meer op me na mijn honkbalervaringen van de afgelopen weken. Het is echter een ander verhaal, met het kunstgras dat glinstert in de zon, en dat het personeel voor de wedstrijd met water besproeit. Het duurt even voordat ik begrijp wat ik in Duitse stadions gewoon niet gewend ben.

Hoewel de definitieve beslissingen in het Duitse mannenvoetbal al een paar weken geleden zijn genomen, is het seizoen voor de Major League Soccer (MLS)-teams nog steeds in volle gang. De Timbers liggen momenteel op koers voor de play-offs in de Western Conference, een van de twee divisies van de MLS. Ook de bezoekers uit Colorado, de Colorado Rapids, mikken op de knock-outfase.

De omstandigheden waren perfect voor een spannende wedstrijd – en Portland wordt niet alleen beschouwd als een liberale hipsterhotspot in de VS, maar is ook bijzonder voetbalgek. Naast de Timbers is het vrouwenteam van Portland Thornes regelmatig te vinden in Providence Park, dat 25.000 zitplaatsen biedt. De sport profiteert ook van de afwezigheid van de gebruikelijke rivalen. Portland heeft één NBA-basketbalteam voor de meer dan 630.000 inwoners. De stad is niet vertegenwoordigd in de topcompetities voor ijshockey, honkbal of American football .

Betaalbare tickets en veel enthousiasme

Ik kocht een kaartje voor de westelijke tribune voor een schappelijke tien dollar. De groene houten banken waarop we zitten, passen perfect bij het concept van de Timbers, dat volledig in het teken staat van de houthakkerscultus. Hetzelfde geldt voor het uiterlijk van mijn stoelgenoot, met zijn stijlvolle hipsterbaard, die vanaf het begin van de wedstrijd een absoluut enthousiasme uitstraalt. Ik voel me vervreemd door dit uitbundige enthousiasme, vraag me af waarom, en vind de verklaring in mijn giftige relatie met 1. FC Kaiserslautern . "Geweldige redding!" roept de jonge inwoner van Portland terwijl de Canadese Timbers-doelman Maxime Crépeau staand een schot vangt.

De echte sfeer komt van de North Stand, de thuisbasis van de Timber Army. De Portland Ultras verzetten zich openlijk tegen fascisme en zetten zich in voor LGBTQ-rechten. In 2019 leidde dit tot een confrontatie met de MLS. De competitie verbood de Timber Army tijdelijk om het symbool van het Iron Front te tonen, een sociaaldemocratische alliantie in Duitsland die zich verzette tegen de nazi's. Na protesten vanuit de supportersgemeenschap gaf de MLS uiteindelijk toe. Vandaag, tegen de Colorado Rapids, hangen de drie pijlen van het Iron Front weer voor de ogen van de fans, samen met LGBTQ- en Black Lives Matter-banners. Er zijn geen directe aanvallen op Donald Trump te zien op de tribunes. Toch voelt de North End, zoals de inwoners van Portland hun North Stand noemen, op zichzelf al als een statement tegen de Amerikaanse president.

Terwijl het Timber Army trommelt en zingt, maken de Timbers geen gebruik van hun superioriteit op het veld en lijken ze onrustig. In plaats van de laatste pass te geven, maken ze het snel af. "Iedereen hier wil de grote ster zijn," denk ik spottend – alsof dat in Europa ook niet zo is. De basisregels van voetbal blijken in ieder geval aan beide kanten van de Atlantische Oceaan hetzelfde te zijn: Portland scoort niet en wordt door Colorado in de 33e minuut afgestraft met een doelpunt. Ook mijn bebaarde buurman begint zich even wat minder op zijn gemak te voelen. De penalty die de Timbers vlak voor rust kregen, verandert de situatie maar even: de Chileense spits Felipe Mora mist met een ongemotiveerd schot in het midden van het doel, waar Rapids-keeper Nico Hansen al staat.

St. Pauli-fans als leadzangers

Tijdens de pauze blader ik door de informatie die ik kreeg toen ik mijn tickets online kocht. Ik stuit op een overzicht van de Timbers-gezangen. Wat anderen hard moeten leren door regelmatige stadionbezoeken, biedt de Timbers Army gretig aan. De teksten worden aangevuld met video's die het gezang, of in ieder geval de melodie, in actie laten zien. Ik klik op de eerste link en zie plotseling St. Pauli-fans in het uitvak. De Timbers raken geïnspireerd: "The whole curve sings and dances for you" wordt "We're gonna take over the world you see." Later ontdek ik dat de Timbers Army in hun strijdkreten af ​​en toe met Duits flirt. De Portlanders noemen hun eigen fanontmoetingsplaats, die op wedstrijddagen tegenover het stadion opent en ook een winkel heeft, zelfs de "Fanladen". De uitspraak laat ik dan aan de verbeelding over.

De tweede helft begint en allerlei geuren vullen mijn neus. Pizza, nachos met kaas, popcorn – alles is hier in het stadion ook verkrijgbaar! De Amerikanen smullen er lustig op los, alsof het puur vermaak is. Opnieuw denk ik na over mijn sociale status als FCK-fan en besef ik hoe nauw mijn fanstatus verbonden is met puur lijden. Lekker popcorn eten terwijl mijn team speelt om de achterstand goed te maken? Ondenkbaar. Ik kijk naar rechts en zie ineens dat het achter het doel, aan de zuidkant van het stadion, net een foodcourt in een winkelcentrum is. Fans hebben het zich gemakkelijk gemaakt aan hoge tafels, smullend, en ik voel me meer dan ooit een buitenlander.

Timber Joey's grote verschijning

In de 58e minuut ramden de Rapids de bal vanaf vijf meter tegen de lat van de Timbers. Portland counterde meteen en de Braziliaan Antony schoot de bal binnen voor de 1-1. Er klonk gejuich en ik stelde me voor hoe hotdogs door de lucht vlogen. Wat ik in werkelijkheid zag, waren groene rookwolken die opstegen van de ultras, en een forse kerel met een houthakkershelm en een Timbers-shirt die zijn kettingzaag aan het starten was. Timber Joey, een heel bijzondere mascotte, had de glorieuze taak om na elk doelpunt van Portland een plak van een boomstam af te zagen. De boomstam, versierd met Timbers-sjaals, stond klaar voor de fans. Daarna liep de man met zijn houten plak door het stadion en presenteerde die aan het juichende publiek. Dat is de traditie.

Een paar minuten later hebben de Rapids een speler minder. De jonge Wayne Frederick uit Trinidad en Tobago is volledig over de schreef gegaan. Eindelijk mag Timber Joey in de 76e minuut de kettingzaag weer aanzetten. De Timbers winnen met 2-1 en mijn bebaarde buurman en ik verlaten tevreden het stadion – ook al merkte hij pas tien seconden te laat dat er al buitenspel was gefloten, wat een 3-1 voorsprong leek te betekenen. Eenmaal buiten noteer ik nog één laatste positief punt van mijn MLS-ervaring in Portland: geen stress om met het openbaar vervoer naar huis te gaan. Iedereen rijdt er toch heen.