'Legacy': Keizerlijke plagiaat van provincies

Naast het thema “ jongen ontmoet meisje ” zijn er nog een aantal hele goede ideeën voor het maken van films. Bijvoorbeeld: ontvoerders ontvoeren de zoon van een rijke man en eisen losgeld. Ze hebben echter het verkeerde kind uitgekozen en de zoon van een van de dienaren van de miljonair ontvoerd. Wat doet de rijke man? Hij betaalt losgeld voor een kind dat niet van hem is, of hij laat het kind doden? Daar kun je geen slechte film van maken.

Het is het plot van De hel van haat (1963), van Akira Kurosawa, nu bewerkt door Spike Lee in Highest 2 Lowest (in het Engels heet de Japanse film High and Low ). De promo's beweren dat Spike Lee Kurosawa opnieuw bezoekt.

Nog een buitengewoon idee: een vrouw schrijft haar dochter in op een nieuwe school , en als ze haar op een dag ophaalt, is ze verdwenen. Ze meldt de zaak bij de politie, maar de agenten vinden geen enkel bewijs dat het meisje überhaupt bestaat. Dit argument is origineel van Bunny Lake is verdwenen , een roman die Otto Preminger bewerkte tot The Abduction from Bunny Lake (1965).

Interessant genoeg is het boek onlangs in het Spaans gepubliceerd. Iedereen kan in juni sterven , door Alan Parks. Argument? Een kind verdwijnt en blijkt niet te bestaan, er zijn geen gegevens. Bezoekt Parks Merriam Modell , de auteur van de originele roman, opnieuw? Nee, hij plundert het schaamteloos, want er staat geen enkele aantekening in zijn roman die de inspiratiebron vermeldt. Ik betwijfel ten zeerste dat hetzelfde geweldige idee bij twee verschillende mensen kan opkomen met zestig jaar ertussen.

Het is het verhaal van een mediamagnaat die met zijn kinderen strijdt om de controle over zijn imperium. Echt waar?

Zo komen we bij Legacy , dat tien dagen geleden werd aangekondigd als het verhaal van een ‘mediamogul ’ die de strijd aangaat met zijn kinderen ‘om de controle over zijn imperium’. Serieus?, denkt ieder fatsoenlijk mens. Ik heb rode kaarten gezien voor het openslaan van het hoofd van een tegenstander. Vergeleken met dit plagiaat lijken ze nu bijna geel.

Om deze brutaliteit te verhullen, werd in de reclame voor de serie gezinspeeld op de relatie met Succession. Daarmee wilde men suggereren dat het idee van rijke families met media-imperiums die worden geërfd, in de lucht hangt. Een waardige manier om Succession in de Spaanse samenleving onder de aandacht te brengen, zou zijn om naar Inditex of Mercadona te kijken. Zij maken overduidelijk een geweldige serie, en bovendien een serie vol met lokale materialen. Bovendien is wat Legado een "media-imperium" noemt niet de Prisa Groep , maar een provinciaal dagblad dat niemand meer leest, tenzij hun zoon een wielerwedstrijd heeft gewonnen. In Legacy heet deze header Baltic , omdat El faro de Vigo al bezet was.

Maar wie weet, misschien was de serie wel acceptabel .

Nee, die is er niet. Het is allemaal gek.

Eerst ontmoeten we José Coronado, die in Houston weer tot leven is gewekt. Zoals je weet gaan alle rijken, als je arm bent, naar Houston om zich te laten behandelen tegen kanker en komen levend terug. Coronado geeft een interview in een van die programma's die alleen worden uitgezonden als je sterft ( Epilogue was de naam in Spanje; Legacy , in de serie; en het enige interessante idee in de hele show) en beweert dat hij een "slechte vader" is omdat hij zijn kinderen afschuwelijk heeft behandeld . Dan zien we dat Chanquete een slechtere vader zou zijn dan hij.

Er zijn vier of vijf kinderen en het is lastig om ze te tellen, omdat ze komen en gaan met hun respectievelijke partners. Je kunt niet eens uitrekenen hoeveel kinderen er zijn. Ze hebben simpelweg besloten zich te onderscheiden van de Roys van Succession door extra kinderen toe te voegen. Het feit is dat ze de krant en verschillende fondsen voor maatschappelijk werk beheerden met trucs die hun vader onwaardig waren. Dit wordt al snel ontdekt, want ze gaan een ‘ belastingcontrole ’ ondergaan.

Stel je een serie voor over een vermeend media-imperium waarin iedereen geschokt wordt door een belachelijke belastinginspectie . Iedere zelfstandige die zijn mobiele telefoon aftrekt, kan te maken krijgen met een belastingcontrole. Maar in Legacy wordt dit onderzoek aan ons gepresenteerd alsof het de processen van Neurenberg betreft.

Om inspectie te voorkomen gebruiken ze contacten . Één van de zussen is een politica en dan is er nog een minister van Buitenlandse Zaken. In de serie geloven ze dat de inspecties van het ministerie van Financiën moeten worden stopgezet. Dat komt doordat zussen de ministers van Buitenlandse Zaken kennen.

Beetje bij beetje komt Succession in de verhaallijn naar voren : we hebben een stel dat polyamorie beoefent (en een mooie zin: "Jullie twee zien er goed uit omdat jullie met anderen neuken") en een geheim drama in het gezelschap. Waar Succession seksueel misbruik verbergt, is hier "een journalist gestorven". En dan, ik weet niet waarom, praat José Coronado met een man die waarschijnlijk burgemeester is, of nog erger, midden op een leeg en slecht verlicht voetbalveld.

Wat ze in Legacy niet hebben kunnen plagiëren is de klasse . Deze rijke broers kleden zich allemaal in alle mogelijke stijlen en hun kleding wekt de indruk dat ze bij H&M zijn gekocht. (Later zag ik in de aftiteling dat Adolfo Domínguez ze aankleedde). Er zijn shots met planten, donkere settings, hipster-geïnspireerde scènes, kantoren (die van de krant) zoals Telecinco op een dag toen ze Sálvame uitzonden ... Niets past, net als Succession 's toewijding aan zeer dure kleding (Loro Piana), het alomtegenwoordige grijs, de rechte lijnen en het gevoel van sobere luxe. De familie achter het Legacy- media-imperium verschilt niet van de jouwe, dus zó keizerlijk kunnen ze niet zijn.

Alsof dat nog niet genoeg is, is de openingssequentie ronduit abominabel.