De nieuwe (en gezonde) rivaliteit die ontstond in de finale die niemand verdiende te verliezen op Roland Garros

De finale van Roland Garros was geen gewone wedstrijd . Niet alleen omdat er een grote titel op het spel stond, maar vooral omdat de twee beste spelers van dat moment (zowel qua sensatie als ATP-ranking) elkaar op een onbekend podium troffen : het was de eerste keer dat de twee spelers elkaar in een Grand Slam-finale ontmoetten, en tot nu toe had geen van beiden ooit verloren in een Grand Slam -titelgevecht . En, zoals te verwachten was, zou er zondag een tiebreak plaatsvinden... die in een epische wedstrijd naar Carlos Alcaraz ging .

De Spaanse tennisser won zijn vijfde Grand Slam op de Parijse tennisbaan , wat tot nu toe beschouwd kan worden als de grootste overwinning uit zijn carrière . Hij is pas 22 jaar oud, maar de zege van de Spanjaard zal voor altijd in zijn geheugen gegrift staan. In een verbluffende comeback, toen het leek alsof hij weinig tot niets kon doen , wist Alcaraz drie matchpoints te compenseren en de titel te pakken , in een finale die niemand verdiende te verliezen.

Alcaraz en Sinner kunnen er nu prat op gaan de twee hoofdrolspelers te zijn in de nieuwe rivaliteit in het wereldtennis . De twee beste spelers van dit moment, die wachten op een derde om de zaken nog ingewikkelder te maken, zijn de spelers die elkaar altijd in de laatste rondes van toernooien treffen . Na de grote finale op Roland Garros is dit de vierde keer van de twaalf keer dat ze elkaar op het circuit treffen dat er een titelgevecht plaatsvindt . Maar deze keer was het anders.

Het klopt dat de Spanjaard de maatstaf van de Italiaan lijkt te hebben in onderlinge duels, aangezien hij acht keer heeft gewonnen tegen de nummer één van de wereld, maar vier keer . Maar we mogen niet vergeten dat veel van die overwinningen te danken zijn aan kleine details . Laten we in deze Roland Garros-finale het volgende niet vergeten: Sinner had maar liefst drie matchpunten en stond op een gegeven moment met 4-6, 6-7 (4), 6-4, 3-5 en 0-40 voor... met alles om te winnen . Maar één Spanjaard besloot in Parijs niet op te geven.

Dankzij die strijdlust, die vastberadenheid, dat vermogen om nooit op te geven en niet te wankelen op moeilijke momenten, wist Alcaraz een wedstrijd die onmogelijk leek, om te buigen . Maar het mooie aan de rivaliteit tussen de Spanjaard en Sinner is dat het een felle strijd op het veld is, waarbij niemand zich inhoudt, maar als het eenmaal voorbij is, zijn knuffels en vriendelijke woorden de norm . Geen onaardige gebaren of woede. Een voorbeeld van sportiviteit dat universeel is geworden.

Alcaraz en Sinner zijn niet alleen de beste spelers, ze kunnen ook een beeld schetsen van hoe een atleet zich op het veld zou moeten gedragen , zowel bij winst als verlies. Vriendelijke woorden en kameraadschap, ondanks de pijn van de nederlaag, zijn de beste manier om de sport te begrijpen. Deze zondag was Sinner aan de beurt, en zijn gedrag was niet alleen briljant , maar ook een perfecte weerspiegeling van wat er op jeugdopleidingen geleerd zou moeten worden.

" Allereerst, Carlos, gefeliciteerd. Een ongelooflijke wedstrijd! Een ongelooflijke strijd! Alles was ongelooflijk! Aan jou en je team. Ik ben zo blij voor je. Je verdient het. Gefeliciteerd! We hebben zondag ons best gedaan. We hebben alles gegeven. Een tijdje geleden hadden we hier getekend. En ondanks het verlies kan ik zeggen dat het een fantastisch toernooi was. Het is heel, heel moeilijk om te accepteren en ik weet zeker dat ik vannacht niet zal kunnen slapen, maar dat is oké, " legde Sinner direct na de wedstrijd uit.

De overwinning van Alcaraz betekent zijn vijfde Grand Slam-titel, nadat hij tot nu toe elke finale heeft gewonnen die hij heeft gespeeld. Sinds vorig jaar zijn de twee echter de enige spelers die een Grand Slam-titel hebben gewonnen , met drie voor Sinner (24 in Australië, 24 in de US Open en 25 in Australië) en nog eens drie voor Alcaraz (24 in Roland Garros, 24 in Wimbledon en 25 in Roland Garros). Het is het begin van een sterke, maar gezonde, rivaliteit in het tennis, waarvan in de finale werd bevestigd dat niemand het verdiende om te verliezen . Gelukkig voor Spanje won Carlitos.