Na tientallen jaren rode wijn, geen beweging en 15 sigaretten per dag, zijn dit de supermakkelijke veranderingen in mijn levensstijl die mij op 61-jarige leeftijd een wetenschappelijk bewezen biologische leeftijd van 20 opleverden: SANDRA PARSONS

Meer dan 25 jaar rookte ik vijftien sigaretten per dag. Ik was dol op roken. Het was het enige in een druk, stressvol leven van werk en moederschap dat me een beetje 'me-time' gaf. Het was trouwens niet het enige aan mijn levensstijl dat ongezond was.

Tot mijn veertigste was mijn dieet slecht: ik schoof minstens een paar keer per week een kant-en-klaarmaaltijd in de oven. Meestal dronk ik 's avonds een glas wijn of twee om te ontspannen. 's Middags had ik trek in suiker en at ik elke dag een chocoladereep. Ik deed geen enkele beweging. Helemaal niet.

Als moeder van twee jonge kinderen werkte ik fulltime in een stressvolle baan. Ik sliep slecht, had slopende migraine en schouders als stenen. Mijn agenda zat vol, maar uitgaan naar sociale evenementen kostte me al mijn energie.

Het was niet verwonderlijk dat ik permanent uitgeput was. En ik bleef heel lang in die toestand – jaren.

Ik had absoluut geen tijd of zin om na te denken over het veranderen van die dingen. Het kostte me al mijn energie om door te gaan.

En toch bruis ik er nu van, de zestig in. Ik voel me levendiger, enthousiaster en energieker dan ooit – en dat met een lichaam dat biologisch gezien pas twintig jaar oud is.

In februari 2023 deed ik een bloedtest die algemeen wordt beschouwd als de meest nauwkeurige manier om te meten hoe snel het lichaam veroudert. De GlycanAge-test meet stoffen genaamd glycanen, krachtige biomarkers voor chronische ontstekingen en veroudering. Ieder van ons heeft er letterlijk miljarden van – ze zitten in elke cel van ons lichaam – en door het type en de hoeveelheid te analyseren, kunnen wetenschappers een 'biologische leeftijd' voor ons vaststellen, die laat zien hoe gezond we werkelijk zijn.

En die van mij was 20. Terwijl mijn werkelijke chronologische leeftijd 61 was.

Dat klopt. Aan de buitenkant op weg naar mijn buspas en van binnen amper uit mijn tienerjaren! Ondanks dat ik een groot deel van mijn volwassen leven heb doorgebracht met roken, drinken en zitten, heb ik schijnbaar alle schade aan mijn lichaam teruggedraaid en de klok met maar liefst veertig jaar teruggedraaid.

Wat is mijn geheim? Nou, eigenlijk is het helemaal geen geheim. Het schuilt in de simpele veranderingen die ik in mijn levensstijl heb aangebracht toen ik de midlife bereikte en die ik vervolgens heb volgehouden – het resultaat van het lezen van tientallen boeken en artikelen van 's werelds meest vooraanstaande wetenschappers op het gebied van levensduur en het toepassen van hun beste suggesties.

De waarheid is dat ouder worden niet onvermijdelijk is.

Ik geloof er heilig in dat het mogelijk is om niet alleen op een elegante manier ouder te worden, maar ook met meer vitaliteit en levenslust.

Volgens David Sinclair, hoogleraar genetica aan Harvard Medical School en een van 's werelds meest vooraanstaande experts op het gebied van veroudering, is slechts 20 procent van onze levensduur te danken aan onze genen. De rest – maar liefst 80 procent – ​​is te danken aan onze omgeving en ons gedrag. Met andere woorden: je toekomstige gezondheid heb je grotendeels zelf in de hand. En het is nooit te laat om de klok terug te draaien.

Stel je voor dat je 80 wordt en in dezelfde conditie verkeert als een fitte 50-jarige. Dat is geen utopie, maar volgens veel topwetenschappers op het gebied van levensduur nu perfect haalbaar, zonder dat er rare injecties of dure apparatuur nodig zijn.

In plaats daarvan gaat het erom gewoontes te veranderen, je levensstijl aan te passen, serieus werk te maken van je gezondheid en de winst te laten opstapelen. De aanleiding voor mijn eigen radicale verandering van levensstijl was een ernstige rugblessure, die – ironisch genoeg – ontstond na een zeer ongebruikelijke trainingssessie.

Toen mijn schoonzus me begin veertig voorstelde om te gaan hardlopen om de stress van het combineren van een grote baan met een jong gezin te verlichten, zei ik dat ik niet dacht dat ik zelfs maar tot het einde van de straat zou kunnen rennen. Ik probeerde het – een jog van een halve mijl – maar zelfs dat was te veel. Na een minuut of twee snakte ik naar adem en moest ik stoppen.

Maar ik ben nogal koppig en wil graag met mezelf concurreren. Daarom heb ik het een paar weken volgehouden, totdat ik er op een ochtend in slaagde om erheen te gaan en weer terug te gaan zonder in te storten.

En toen gebeurde het. Een diepe, diepe pijn in mijn onderrug. Tegen de tijd dat ik de kinderen anderhalf uur later naar school bracht, had ik enorme pijn. In de metro naar mijn werk besefte ik al snel dat het niet over zou gaan; ik kon niet alleen niet zitten van de pijn, maar ook niet staan. Sterker nog, het was zo intens dat ik af en toe – tot verbazing van andere passagiers – hardop moest kreunen.

Rond 16.00 uur verspreidde de pijn – veel erger dan wat ik ooit tijdens een bevalling had meegemaakt – zich over mijn hele rug en mijn hele rechterbeen. Een aardige collega bracht me naar haar osteopaat, die me vertelde dat mijn hele rug in een spasme was geraakt om zichzelf te beschermen tegen wat er ook gebeurd was.

Ik heb in de loop der jaren veel redenen gehad om dankbaar te zijn dat ik met een arts getrouwd ben. Ik belde hem om te vertellen wat er aan de hand was en die avond kwam hij thuis met een paar extreem sterke medicijnen, die eindelijk de pijn verdoofden. Maar ik kon het niet eeuwig blijven slikken, en toen ik ermee stopte, kwam de ondraaglijke pijn terug.

Een paar dagen later toonde een MRI-scan niet alleen een ernstige hernia, maar ook een kromming, of scoliose, in mijn wervelkolom die er zonder dat ik het wist al sinds mijn geboorte zat. Zonder goede core strength was mijn rug een kwestie van geluk geweest. Verschillende artsen adviseerden een operatie, maar ik zag het niet zitten en mijn man was van mening dat een operatie zoveel mogelijk vermeden moest worden.

Dus begon ik aan mijn lange, langzame herstel door het advies op te volgen van een briljante osteopaat genaamd Sarah Key – die toevallig ook zowel koning Charles als koningin Camilla heeft geholpen.

Ik wiegde urenlang zachtjes op mijn rug met mijn knieën tegen mijn borst gedrukt, en ging toen over op het zachtjes strekken van mijn rug door op een yogablok te liggen. Naarmate de weken verstreken, kreeg ik geleidelijk steeds meer functies terug (hoewel het zes of zeven jaar zou duren voordat ik mijn tenen weer volledig kon bewegen) en na een half jaar begon ik met pilates om mijn core te versterken. Ik merkte dat ik het leuk vond.

Een paar maanden later stopte ik eindelijk met roken.

Ik moet hier wel bij zeggen dat ik niet ben gestopt met roken om me beter te voelen. Ik rookte echt graag en vond het vreselijk om die paar minuten voor mezelf, die sigaretten vertegenwoordigden, te verliezen. Maar de wet die het illegaal zou maken om binnenshuis te roken, stond op het punt van kracht te worden, en ik wilde niet in een café of bar zitten wetende dat ik geen sigaret bij mijn koffie of glas wijn kon drinken waar ik zo naar verlangde. Ik voelde me schuldig over het vreselijke voorbeeld dat ik ook aan mijn kinderen gaf, die toen vijf en tien waren.

Toen kwam via mijn werk de kans om hypnotiseur Paul McKenna te ontmoeten, die aanbood me te helpen stoppen. Je kunt het lot noemen, of het universum dat hulp stuurt, of gewoon serendipiteit.

Hoe dan ook, hoewel ik het idee om op te geven doodeng vond en ik er sowieso niet in geloofde dat ik echt kon stoppen (ik stopte elke keer dat ik zwanger was – makkelijk, dankzij de hevige ochtendmisselijkheid – maar elke keer begon ik er weer aan, een paar maanden na de bevalling), besloot ik het te proberen.

En niemand was meer verbaasd dan ik toen ik na de hypnosesessie ontdekte dat ik gewoon geen sigaret wilde. Ik had me voorgesteld dat ik er meteen een zou willen, of in ieder geval bij mijn volgende kop koffie. In plaats daarvan voelde ik me geweldig, vrolijk en levendig, zonder enige behoefte om te roken.

Hoewel ik het me toen nog niet realiseerde, was ik nu stevig op weg naar transformatie.

Ik ging door met pilates en kreeg uiteindelijk genoeg zelfvertrouwen om weer te gaan hardlopen. Ik begon ook met yoga. Na een paar jaar merkte ik dat ik bijna elke dag sportte en me er verbazingwekkend goed bij voelde.

Vanaf daar was het maar een kleine stap naar andere veranderingen, zoals tijdgebonden eten, een van de absolute sleutels tot het tegengaan van veroudering van je lichaam, en fanatiek bezig zijn met slapen.

Ik zal morgen in de Mail on Sunday uitgebreider uitleggen wat ik precies bedoel.

Het ging echter niet altijd even soepel. Begin vijftig sloeg de menopauze met brute kracht toe. Hoewel ik toen erg actief was, had ik last van nachtelijk zweten en slopende opvliegers overdag. Die waren zo erg dat ik elke dag goed moest nadenken over wat ik naar mijn werk aan moest trekken, voor het geval ik er enorme zweetplekken van zou krijgen.

Hoewel het 2016 was, heb ik er met niemand over gesproken. Nog maar tien jaar geleden praatten veel vrouwen, vooral in het bedrijfsleven, er gewoon niet over. Ook hormoonvervangingstherapie werd hen niet routinematig voorgeschreven, en pas op aandringen van een Amerikaanse specialist, dr. Erika Schwartz, die ik via een collega had ontmoet, ben ik ermee begonnen. Toen ik dat eenmaal deed, veranderde mijn leven.

Mijn recept – estradiol, gemicroniseerd progesteron en een kleine hoeveelheid testosteron – zorgde ervoor dat de opvliegers en het nachtelijk zweten als bij toverslag verdwenen.

Nu heb ik blijkbaar nog meer reden om Dr. Schwartz dankbaar te zijn, want onderzoek van GlycanAge, het bedrijf dat mijn biologische leeftijd testte, toont aan dat oestrogeen een grote rol speelt bij het verlagen van de biologische leeftijd van vrouwen.

Lees meer

Toen onderzoekers oestrogeen zes maanden lang blokkeerden bij vrouwen in de perimenopauze, steeg hun biologische leeftijd met negen jaar. Door de oestrogeenspiegels terug te brengen naar hun oorspronkelijke niveau, keerde hun biologische leeftijd ook terug naar het niveau van vóór het experiment.

Overigens adviseert Dr. Schwartz om nooit te stoppen met HRT – 'tenzij u oud en ziek wilt worden; als u dat wel wilt, stop er dan vooral mee'.

Natuurlijk zullen andere levensgebeurtenissen je ook teleurstellen. Hoe ouder je wordt, hoe meer je de kostbaarheid van tijd beseft.

Als je langstlevende ouder overlijdt, komt je eigen leven, en daarmee je dood, scherp in beeld. Dat is mij zeker overkomen.

In combinatie met het feit dat ik 60 werd – een somberdere en meer onheilspellende mijlpaal dan ik had verwacht; er was zoveel dat ik nog niet had gedaan en nu misschien wel nooit meer zou doen – voelde ik iets dat dicht bij paniek lag toen mijn vader 18 maanden later overleed.

Ik begreep eindelijk – instinctief, in plaats van intellectueel – dat de tijd echt begon te dringen; dat mijn leven echt op een dag zou eindigen, en dat ik niets kon doen om dat te voorkomen. Maar hoe meer ik erover nadacht, hoe meer ik besefte dat het niet zulke existentiële angst hoefde op te wekken. Zoals ik had bewezen, kon ik een aantal van de ergste gevolgen van het ouder worden verzachten of zelfs volledig uitroeien.

Er is zoveel dat we kunnen doen om de tussenliggende jaren, ongeacht het aantal jaren, niet alleen minder somber maar zelfs plezierig te maken.

Tijdens een evenement in 2024 ter ere van haar onlangs gepubliceerde memoires vertelde Cher (toen 78) haar fans dat sommige van haar vrienden klagen over hun 40e verjaardag. 'En ik zeg: "Luister, kom over jezelf heen. Ik zou er alles voor over hebben om weer 60 te zijn." Je moet gewoon doorgaan met leven tot je dood. Blijf ervoor gaan. Je mag nooit opgeven. Laat de ouderdom je niet in de weg staan.' Hieronder som ik de drie belangrijkste strategieën op die mij helpen de ouderdom aan de kant te schuiven. Vergeet niet: ik ben 61, maar ook 20! Ze hebben mijn leven radicaal veranderd – en kunnen dat ook voor jou doen.

Geïnspireerd op Age Less van Sandra Parsons (New River Books, £14,99), verschijnt op 5 juni. © Sandra Parsons 2025. Vind Sandra Parsons op Instagram @AgelessThe Method