Waarom waren we zo mager in de jaren 60? Voedingsdeskundige onthult afslankgeheimen uit het verleden

Het is geen geheim dat tegenwoordig alles groter is.

Of het nu gaat om huizen, televisies of auto's: vergeleken met tientallen jaren geleden zijn dingen veel groter geworden.

En dat geldt ook voor portiegroottes en tailleomvang.

In 2024 leed 43 procent van de Amerikanen aan obesitas, vergeleken met slechts 13 procent in de jaren zestig.

Deskundigen wijten dit aan de toegenomen inname van ultrabewerkte voedingsmiddelen en maaltijden met meer calorieën. Ook waarschuwen ze dat obesitas kan leiden tot een reeks gezondheidsproblemen, waaronder hartziekten, diabetes , hoge bloeddruk, hoog cholesterol, leverziekten, slaapapneu en bepaalde vormen van kanker.

En nu heeft de in Californië wonende voedingsdeskundige Autumn Bates onthuld wat volgens haar de oorzaak is van de obesitasepidemie. Ze noemt vier redenen waarom mensen in de afgelopen decennia slanker waren, ondanks dat ze minder bewogen of geen toegang hadden tot fitnessmonitors als Apple Watches en FitBits.

Ze zegt dat ze besloot dit fenomeen te onderzoeken nadat ze onlangs een korte video op YouTube had gezien waarin de vraag werd gesteld waarom we in de jaren 60 zo mager waren.

De voedingsdeskundige zei: '[Dit is een] terechte vraag, want in de jaren 60 lag het obesitaspercentage in Amerika rond de 13 procent.

'Om dat in perspectief te plaatsen: in 2025 lag het obesitaspercentage op 43 procent. Dat is nogal bizar, want in de jaren 60 stonden mensen niet bekend om hun gezonde voedingskeuzes.

'Waarom in vredesnaam hadden we in de jaren 60 zulke lagere lichaamsvetpercentages?'

De eerste drijvende kracht achter de toename van obesitas is de afname van thuisgekookte, verse maaltijden. Vroeger waren die de regel, niet de uitzondering.

Traditioneel bevatten ze 'een soort hoogwaardige proteïne, wat fruit, wat brood, wat groente en dan waarschijnlijk melk.'

Ze legt uit dat deze voedzame formule ook werd toegepast op de lunchpakketten die kinderen mee naar school krijgen, zodat kinderen een evenwichtiger dieet krijgen dan tegenwoordig.

Mevrouw Bates baseert haar onderzoek op wat mensen in de jaren 60 aten. Volgens haar waren gebraden kip, gehaktbrood, rundvleesstoofpot, biefstuk en aardappelen enkele van de populaire gerechten.

Er werd nauwelijks gesproken over fastfood, terwijl de porties juist enorm zijn toegenomen. Een portie van de populaire hamburgers en friet bevat bijvoorbeeld al bijna 2.000 calorieën.

Op basis van persoonlijke interacties met haar familie vertelt ze in een YouTube-video : 'Mijn vader zei dat ze vrijwel altijd stoofvlees aten en mijn moeder heeft een heel specifieke, niet zo fijne, herinnering aan limabonen [of boterbonen].'

Volgens mevrouw Bates zijn de voordelen van thuis bereide maaltijden onder andere een lagere suikerinname, extra eiwitten en een grotere hoeveelheid groenten.

Uit een eerder onderzoek van de Johns Hopkins Universiteit is gebleken dat mensen die regelmatig thuis koken, doorgaans minder koolhydraten, minder suiker en minder vet consumeren dan mensen die niet zo vaak koken.

Daarnaast geeft mevrouw Bates aan dat de huidige maatschappij dikker is dan ooit vanwege de explosie aan ultrabewerkte voedingsmiddelen.

Ultrabewerkte voedingsmiddelen, of UPF's, is een overkoepelende term voor alles met een lange ingrediëntenlijst of alles dat gemaakt is met kunstmatige toevoegingen zoals kleurstoffen, zoetstoffen en conserveermiddelen die de houdbaarheid verlengen.

Kant-en-klaarmaaltijden, ijs en ketchup zijn enkele van de populairste voorbeelden van producten die onder de UPF-term vallen, die nu synoniem staat voor voedingsmiddelen met weinig voedingswaarde.

Ze verschillen van bewerkte voedingsmiddelen, die bewerkt zijn om ze langer houdbaar te maken of om de smaak te verbeteren, zoals gedroogd vlees, kaas en vers brood.

Ze legt uit waarom UPF's slecht zijn: 'Ultra-bewerkt is de volgende stap in de verwerking. Hierbij heb je echt minder snel een vol gevoel, waardoor je minder verzadigd raakt van je eten en dus nog meer moet eten.

'Dit zijn voedingsmiddelen die voornamelijk ingrediënten bevatten die je niet herkent. Het is vaak een lange lijst met ingrediënten die je niet zomaar in de supermarkt kunt kopen en thuis kunt maken.'

Mevrouw Bates zegt dat naar schatting 70 procent van het Amerikaanse dieet tegenwoordig bestaat uit UPF's en 'uit sommige onderzoeken is gebleken dat we door deze ultrabewerkte voedingsmiddelen zo'n 800 calorieën meer per dag eten, omdat ze veel minder verzadigend zijn.'

Mevrouw Bates adviseert om het dikmakende effect van deze voedingsmiddelen te vermijden en ze te vervangen door gezondere alternatieven. Zo kunnen verpakte snacks met toegevoegde ingrediënten vervangen worden door fruit, groenten, noten en zaden.

Het derde aspect dat bijdroeg aan een slankere samenleving in de jaren zestig, aldus mevrouw Bates, is dat mensen 'veel meer toevallig actief waren'.

Ze vervolgt: 'Een groot deel van de beroepsbevolking had destijds fysiek zwaardere banen. Ze hadden ook veel minder gestructureerde activiteiten, waardoor ze niet echt trainden.

'Mijn vader zal altijd zeggen dat hij zich enorm schaamde toen hij jonger was, omdat zijn vader destijds een gezondheidsfanaat was en ging hardlopen. Zijn vrienden maakten hem dan belachelijk en vroegen waar hij voor wegliep, want mensen hadden vroeger veel actievere banen.

'Ze hadden een hele dag waarop ze actiever waren, in tegenstelling tot een hele dag achter een computerscherm zitten en dan waarschijnlijk ook nog naar hun werk reizen.'

Mevrouw Bates merkt op dat mensen door de opkomst van technologie steeds meer thuis zitten en aan hun beeldscherm gekluisterd zitten. Hierdoor krijgen ze minder lichaamsbeweging.

Lees meer

Ze voegt eraan toe: 'Mijn moeder zei vroeger, toen ze klein was, dat het een straf was als je binnen moest blijven. Kinderen in de jaren 60 hadden binnen echt niets wat hen zo goed vermaakte, dus moesten ze naar buiten om actief te zijn en te spelen.'

Voor mensen die een baan hebben waarbij de computer een rol speelt, stelt mevrouw Bates voor om een ​​bureau aan te schaffen dat kan worden gebruikt als loopband, zodat u tijdens het typen in vorm kunt blijven.

Daarnaast adviseert ze om drie tot vier dagen per week gestructureerde oefeningen te doen, zoals krachttraining.

Tot slot wijst mevrouw Bates op een gebrek aan slaap als een ander probleem dat de obesitasepidemie in Amerika veroorzaakt.

Tegenwoordig slaapt een gemiddelde Amerikaanse volwassene zo'n 7 uur en 10 minuten per nacht. Succesvolle hedendaagse mensen zoals Twitter-oprichter Jack Dorsey en president Donald Trump beweren dat 4 uur de optimale hoeveelheid slaap is.

Dit is te vergelijken met de jaren 60, toen uit onderzoek bleek dat het gemiddelde dichter bij de 8,5 uur lag.

Mevrouw Bates zegt het volgende over deze verandering in slaappatronen: 'Minder slaap hangt nauw samen met obesitas en gewichtstoename.

'Als je weinig slaapt, worden er meer hongerhormonen aangemaakt. Hierdoor zul je de volgende dag veel meer honger hebben.'

'Het vergroot ook onze voorkeur voor zoete voedingsmiddelen en voor grotere porties.'

De voedingsdeskundige geeft de technologie de schuld van het feit dat mensen minder goed slapen. 's Avonds zijn er meer afleidingen, zoals laptops, tv's en telefoons.

Ze voegt toe: 'Bovendien waren mensen gedurende de dag actiever, wat betekende dat ze vermoeider waren en daadwerkelijk wilden gaan slapen.

'We moeten weer vaste bedtijden voor onszelf vaststellen, omdat er zoveel verschillende verleidingen zijn om laat op te blijven, of het nu gaat om het kijken van een Netflix-serie of om gewoon even op je telefoon te scrollen.

'We moeten daadwerkelijk tijdslimieten stellen voor wanneer we gaan slapen.'