De belasting waar niemand het over wil hebben bij de lokale verkiezingen, maar die wel degenen straft die werken

Soms zijn de meest onbegrijpelijke overheidsbesluiten niet die welke technisch gezien tekortschieten, maar die welke het gezond verstand negeren. Ik heb het over de gemeentelijke toeristenbelasting, geheven door steden als Lissabon en Porto, die zonder onderscheid iedereen die in die gemeenten overnacht bestraft, inclusief degenen die dat om professionele redenen doen en, absurd genoeg, degenen die al aanzienlijk bijdragen aan de financiering van de lokale infrastructuur via personen- en vennootschapsbelastingen.

Als oprichter van een bedrijf in Porto moet ik vanwege mijn werk bijna elke week naar Lissabon reizen. En elke avond dat ik voor mijn werk in de hoofdstad doorbreng, word ik geconfronteerd met een belastingparadox: ik moet € 4 toeristenbelasting betalen. Ik bezoek geen pleinen, monumenten of musea, geniet niet van de stranden en neem geen deel aan tuktuktours. Ik werk gewoon. En toch word ik belast alsof ik op vakantie ben.

De gemeentelijke toeristenbelasting, momenteel vastgesteld op € 4 per nacht in Lissabon en € 3 in Porto, wordt mij zonder onderscheid in rekening gebracht. Ik, die via mijn belastingen actief bijdraagt aan de economie en infrastructuur van beide steden, word gedwongen opnieuw te betalen voor vermeende "slijtage" die mijn professionele aanwezigheid niet rechtvaardigt. Dit is geen kwestie van waarde, maar van principe en billijkheid.

Deze tekortkoming creëert een absurde situatie waarin een binnenlandse werknemer die voor zijn werk reist, wordt behandeld als een buitenlandse toerist die op vakantie is. Ja, ik weet dat het arbeidsrecht bedrijven verplicht de reiskosten van hun werknemers te dragen. Maar in mijn geval, als ondernemer en aandeelhouder, ben ik zowel degene die reist als het bedrijf dat betaalt. En dit model resulteert uiteindelijk in een overbodige belastingdruk.

De rechtvaardiging van gemeenten, zoals die van het stadhuis van Porto, die wijzen op "stedelijke druk" en voorbijgaan aan het feit dat ontheemde professionals niet de oorzaak zijn van deze druk, maar juist een essentiële noodzaak voor de economie die deze in stand houdt. Als ondernemer en belastingbetaler draag ik al bij aan dit alles. Ik betaal inkomstenbelasting, vennootschapsbelasting, btw, lokale toeslagen en leges, en een aantal andere belastingen die ik niet eens kan kwantificeren. En nu, omdat ik een nacht in een andere stad moet werken, betaal ik nóg een belasting? Dit is geen bijdrage; het is een onterechte last.

Internationale ervaring leert dat het anders en beter kan! In Duitsland stellen steden als Berlijn, Keulen en Hamburg alle zakenreizigers vrij van toeristenbelasting. Een simpele verklaring van het bedrijf is voldoende om deze vrijstelling te garanderen. Het principe is duidelijk: wie niet voor zijn plezier reist, mag niet als toerist worden belast. Het systeem erkent dat zakelijke activiteiten een essentieel onderdeel van de economie zijn en geen factor in stedelijke degradatie.

Ondertussen hebben in Portugal de stadsraden van zowel Lissabon als Porto onlangs besloten de belastingen te verhogen. Stel je voor! Carlos Moedas, burgemeester van Lissabon, verklaarde zelfs dat de opbrengst gebruikt zal worden om "de stad op te schonen". De intentie is misschien terecht. Maar de uitvoering is blind en oneerlijk, omdat een belangrijke categorie belastingbetalers volledig wordt genegeerd: ontheemde professionals.

Dit model is niet alleen oneerlijk, het is ook contraproductief. Het benadeelt de mobiliteit tussen steden, benadeelt kleine bedrijven die afhankelijk zijn van fysieke netwerken en druist in tegen de Europese best practices. Bovendien geeft het de gevaarlijke boodschap af dat de staat of gemeenten geen onderscheid maken tussen burgers die waarde genereren en burgers die slechts waarde consumeren. Kortom, dit beleid belast niet alleen bedrijven en vermindert hun concurrentievermogen, maar getuigt ook van een gebrek aan respect voor alle professionals die door het land reizen om welvaart te genereren, banen te creëren en de economie draaiende te houden.

De oplossing is eenvoudig en binnen het bereik van elke gemeentelijke regelgeving: stel alle zakelijke reizen vrij van toeristenbelasting, mits ze naar behoren gedocumenteerd zijn. Het vereist niet eens het wiel van de belastingen opnieuw uit te vinden. Het vereist politieke wil en de toepassing van een fundamenteel billijkheidsbeginsel. Om dit te bereiken, worden twee duidelijke wegen voorgesteld:

1. Invoering van een gemeentelijke vrijstelling: Ten minste de gemeenten Lissabon en Porto moeten hun regelgeving aanpassen om een vrijstelling voor dienstreizen op te nemen, onderworpen aan het overleggen van een verklaring van de werkgever, vergelijkbaar met het Duitse model, of bij het factureren van het verblijf aan een NIPC.

2. Vaststellen van nationale wettelijke criteria: Idealiter zou de overheid een nationaal kader voor gemeentelijke toeristenbelastingen moeten creëren, waarin de voorwaarden voor vrijstelling voor werknemers duidelijk worden vastgelegd en uniformiteit en eerlijkheid in het hele gebied worden gewaarborgd.

Ik vraag niet om privileges. Ik vraag gewoon om financieel gezond verstand. Want uiteindelijk draait het allemaal om billijkheid en gezond verstand. Degenen die al belasting betalen voor het functioneren van steden, zouden niet twee keer belasting moeten betalen voor het uitoefenen van hun beroep.

Het is tijd om druk uit te oefenen op onze burgemeesters. Zeker nu de lokale verkiezingen voor de deur staan!

De teksten in deze sectie geven de persoonlijke mening van de auteurs weer en vertegenwoordigen niet VISÃO, noch haar redactionele standpunt.