Portugal kan niet nog een decennium falen

Portugal is moe… echt heel moe. Moe van de instabiliteit, de juridisering van de politiek, de verlamming van de besluitvorming, het onvermogen om een ​​gemeenschappelijke horizon te creëren voor alle Portugezen. De verkiezingen volgen elkaar op zonder dat er een echte regering ontstaat die in staat is om te regeren. De inzet is niet langer wie er wint, maar of iemand daadwerkelijk effectief leiding kan geven. Helaas is de reactie negatief.

Tegenwoordig wordt nuttige bestuurstijd opgeslokt door onderzoekscommissies, publieke verdenkingen en selectieve lekken van informatie. Het beleid staat nog in de kinderschoenen. De werkelijke gevolgen van deze situatie zijn merkbaar in de portemonnee van de Portugese bevolking en in de economische statistieken. Stagnatie van de productiviteit. Chronisch investeringstekort. Verlies van jong talent. Het gemiddelde leven van de Portugezen gaat achteruit omdat het land niet vooruitgaat.

In een parlementaire context die steeds meer gefragmenteerd raakt, is het accepteren van alle politieke partijen niet louter een ideologische concessie. Het is een democratische noodzaak. Blokkeringen worden niet opgelost door verwijderen. Pluraliteit kan een voordeel zijn als het wordt gekanaliseerd in structurele hervormingen. Maar iedereen, zonder uitzondering, moet zijn verantwoordelijkheid nemen en compromissen sluiten. Parlementaire democratie heeft bruggen nodig.

Portugal heeft schokken nodig. Geen symbolische schokken, maar echte. Een productiviteitsschok met betrekking tot scholen, bedrijven en innovatie. Een fiscale schok die de zaken eenvoudiger maakt en degenen beloont die werken en investeren. Een schok voor het openbaar bestuur die het snel, digitaal en nuttig maakt. Een schok voor de rechtvaardigheid die haar snel, voorspelbaar en functioneel maakt; en als we dan toch bezig zijn, laten we de rechtszaken terug naar de rechtbanken gaan, en niet het nieuws.

De kwaliteit van de democratie wordt afgemeten aan de mate waarin zij welzijn kan creëren. Een parlement dat elkaar uitsluit en elkaar niet begrijpt, is een parlement dat blokkeert. Een overheid die niet regeert, brengt kosten met zich mee. En een land dat niet hervormt, is gedoemd om irrelevant te worden.

Portugal heeft meer nodig dan een nieuwe politieke cyclus: het vraagt ​​om een ​​nieuwe maatschappelijke betrokkenheid. De Assemblee van de Republiek moet politieke diversiteit als hefboom voor vooruitgang gebruiken en niet als excuus voor inactiviteit. Het alternatief voor deze noodzaak is om door te gaan met het verspillen van tijd, investeringen en hoop. En dat pikken de Portugezen niet meer.