Links overreden door de realiteit

Linkse politici en hun respectievelijke partijen werden op een historische en verwoestende manier verslagen. De Socialistische Partij (PS), die de afgelopen vijftig jaar de dominante partij was, zag haar aanhang dalen tot een beschamend laag niveau. Qua aantal afgevaardigden zou de partij zelfs door Chega worden ingehaald. Dit resultaat is vooral te wijten aan het onvermogen om de frustraties van het electoraat te begrijpen, dat vervreemd is van zijn ‘bubbel’ en zich zorgen maakt over de stabiliteit van de regering die het zelf omver wilde werpen.

Om dit angstaanjagende scenario te ondersteunen, wezen verschillende commentatoren er snel op om met de vinger naar Pedro Nuno Santos te wijzen en de resultaten te betreuren. Ze hielden hem verantwoordelijk voor de “catastrofe”, waarbij ze vergaten dat diezelfde PS, met de regering van António Costa en, als we dieper willen ingaan, met de regering van Sócrates, al de zaden van haar eigen ondergang had gezaaid.

De uitslag van deze verkiezingen is een duidelijke indicatie van de vermoeidheid onder de Portugese bevolking ten opzichte van het politieke model dat er niet in slaagt economische groei of sociale vooruitgang te genereren. De linkse theorie leidde niet tot politieke daden met tastbare resultaten en de kiezers eisten de prijs bij de stembus.

Tegenwoordig horen en lezen we voortdurend de oude stelling dat links de enige bron is van respectabele verandering. Dit terwijl de feiten van de afgelopen vijftig jaar deze theorie tegenspreken. Ook beweert men dat elke andere keuze van kiezers niet legitiem is en een indicatie is dat kiezers onwetend zijn. Maar dit verhaal viel in duigen. Het land waar de media de misvatting dat een sterke staat verandering teweeg kan brengen, hebben overgenomen en verspreid, zag zich geconfronteerd met de waarheid dat die verandering niet door henzelf tot stand kwam. En nog belangrijker: zij hebben het niet gemerkt.

De voorspellingen zijn niet uitgekomen. De commentatoren die voorspelden dat Chega niet verder zou groeien, hebben gefaald. De kloof tussen de politiek-mediale zeepbel en een echt land wordt namelijk steeds groter.

De mogelijke consolidatie van Chega als tweede grootste parlementaire macht, met 1.345.575 stemmen en een procentuele stijging van 18,1% naar 22,5%, is geen op zichzelf staand fenomeen, maar eerder een weerspiegeling van een bredere trend die heel Europa betreft, waar rechtse partijen terrein winnen.

Dit fenomeen niet begrijpen en de uitslag blijven onderschatten, kiezers als ‘ongeletterd’ of ‘groentjes’ classificeren is een veelvoorkomend vertekenend beeld van commentatoren en de media die in een bubbel leven en zich niet bewust zijn van de realiteit in het grootste deel van het land.

Stemmen op Chega is niets meer dan een bewuste stem op zoek naar een oplossing voor het leven van elke Portugees en elk gezin. Het is een uiting van diep ongenoegen over een systeem dat er niet in slaagt aan zijn behoeften te voldoen.

Het zijn de arbeiders die niet meer geloven in de beloften van de communisten, de jongeren die moeten emigreren door een gebrek aan kansen, de gezinnen die niet genoeg verdienen om hun rekeningen te betalen ondanks dat ze een baan hebben, vaak meer dan één, de mensen die aan de rand van grote steden wonen en die urenlang in het schaarse en vervallen openbaar vervoer zitten, de burgers die afhankelijk zijn van een nationale gezondheidsdienst die niet reageert, de mensen die te maken hebben met een bureaucratie die elke onderneming verstikt, de mensen die tientallen jaren op gerechtigheid wachten, de mensen die ongecontroleerde immigratie aan hun deur zien kloppen met een directe impact op de wijken waar ze wonen, zonder ook maar een woord van steun te horen van de politici die meer geven om politieke correctheid dan om het oplossen van de echte problemen. Immigratie was een taboeonderwerp totdat Chega het ter sprake bracht. Pedro Nuno Santos moest zelfs berouw tonen door toe te geven dat de PS niet alles goed had gedaan op het gebied van immigratie.

In die zin is het van groot belang dat de AD beseft dat Chega groen licht krijgt om te groeien zolang het probleem van de druk op de publieke dienstverlening niet wordt aangepakt. De PS heeft dat niet begrepen, de AD heeft dat, zij het op schandelijke wijze, al begrepen en heeft nu een goede kans om daar samen met de rechtse parlementaire meerderheid een oplossing voor te vinden.

Iedereen die denkt dat Chega's kiezers ongeschoold zijn, heeft het mis. Het is een kiezerspubliek dat de problemen die er zijn, bijvoorbeeld in Almirante Reis, aan den lijve ondervindt, en dat de ‘verlichte’ mensen in Lapa niet eens weten wat dat inhoudt, of het simpelweg negeren.

Voor het eerst in de democratie is er een parlementaire meerderheid van meer dan tweederde. De Democratische Alliantie (AD) en het Liberale Initiatief (IL) staan ​​hiermee voor een uitdaging én een historische kans. Praat met Chega. Zij kunnen en mogen de wil van het Portugese volk, zoals die bij de verkiezingen tot uiting komt, niet negeren. Het zou een strategische fout zijn en een gebrek aan respect voor de democratie.

De parlementaire rechterzijde heeft nu de moed en de kracht om de noodzakelijke hervormingen door te voeren. Er zijn geen ‘rode lijnen’ of ‘nee is nee’-excuses. Ze kunnen zich niet vinden in de praatjes van de PS, die koste wat kost probeert te voorkomen dat de AD met Chega praat. Ze vergeten daarbij dat António Costa in 2015, ondanks de verkiezingsuitslag, in de armen van extreem-links sprong om aan de macht te komen. Hij zei luid en duidelijk dat de PSD nutteloos was...

Deze resultaten geven een duidelijk beeld van wat kiezers wilden. Portugal wil 'ja' tegen convergentie van heel rechts, 'ja' tegen de bevrijding van het socialisme en een einde aan de verzorgingsstaat, de ongecontroleerde immigratie en de verloedering van de openbare diensten.

Het is nu aan AD en IL om de dialoog aan te gaan met Chega en erop te rekenen dat deze partij voor oplossingen op het gebied van bestuur zal zorgen. De centrale vraag is of André Ventura bereid is om deel uit te maken van de oplossing en mee te werken aan het vinden van oplossingen voor de echte problemen van burgers, die hij zo goed identificeert en waar hij zich zo sterk voor maakt.

De manier waarop links sinds 18 mei op de nederlaag heeft gereageerd, laat zien dat het niet in staat is de realiteit onder ogen te zien. Ze smeken de PSD met uitgestoken hand om genade en graven figuren op als Sócrates die Montenegro publiekelijk bedreigt door te zeggen dat hij zijn bondgenootschappen moet kiezen “tussen democratie en populisme, tussen fatsoen en fanatisme”. Fatsoen en Socrates in één zin is op zijn minst lachwekkend. Dit hele verhaal is pure hypocrisie vanuit het socialistische kamp. Zelfs met de nieuwe leiding van de PS, waarschijnlijk die van José Luís Carneiro, die gematigder lijkt dan Pedro Nuno Santos, zou de AD absoluut niets met de PS moeten onderhandelen. Dat is niet wat de Portugezen met hun stem lieten blijken. En als ze dat wel doen, lopen ze het risico bij de volgende verkiezingen door Chega te worden ‘opgegeten’. De Portugezen willen een rechtse meerderheid en een definitieve afstap van het socialisme/communisme, ongeacht wie hun leider is.

De PS en alle linkse partijen in het algemeen moeten grondig nadenken over hun fouten. De acht jaar dat António Costa aan de macht was, zorgden er niet alleen voor dat Chega in de debatten werd betrokken, maar lieten ook de afbraak van de publieke dienstverlening – de SNS en de openbare scholen – toe, met instemming van de PCP en BE.

Portugal stemde en veranderde. Het land van commentatoren en media, dat in paniek is omdat het de mogelijkheid heeft verloren om de publieke opinie te manipuleren, moet zich realiseren dat zijn mening niet de waarheid is van de werkelijkheid in ons land. De verkiezingswet verliep democratisch en rustig, maar werd verkeerd begrepen door degenen die geen verandering wilden.

De mogelijkheid is gelanceerd. Als het parlementaire rechts, onder leiding van AD, niet weet hoe het de elitebubbel moet verlaten, als het niet weet hoe het de alledaagse problemen moet oplossen waarmee middenklassegezinnen en de ‘vergeten’ mensen in de buitenwijken te maken hebben, zal het land vroeg of laat een Tsjega-regering krijgen. Het is nu aan de rechterzijde om te bewijzen dat deze verandering echt is en dat deze de hervormingen kan bewerkstelligen waar Portugal zo naar verlangt.