Is Arch Manning de hype waard? Een evaluatie van de Texas QB als NFL Draft-prospect vóór het langverwachte seizoen.

De hypecyclus voor atleten is geen nieuw fenomeen. Het is menselijk om te neigen naar het nieuwe en het glimmende, en de voldoening die gepaard gaat met "de eerste" zijn bij iemand of iets is universeel. Wat nieuw is aan de alomtegenwoordigheid van sociale media, is de leeftijd en het relatieve sterrendom dat wordt nagelaten aan degenen die "the next big thing" worden genoemd. Zevenentwintig jaar geleden, toen ESPN The Magazine debuteerde met de "NEXT"-cover, die de atleten belichtte die klaar waren om de toekomstige gezichten van hun respectievelijke sporten te worden, stond de 25-jarige Kordell Stewart er al drie jaar in zijn NFL- carrière op. Het is archaïsch en lachwekkend terugkijkend, aangezien Stewarts talenten al vijf jaar lang tot in den treure zouden zijn ontleed en besproken in elke talkshow en podcast als zijn carrière zich vandaag de dag zou ontvouwen. Tijdlijnen zijn veranderd. Geen enkele atleet in de footballwereld is daar meer een voorbeeld van dan de Texaanse quarterback Arch Manning . Arch is de neef van Super Bowl- winnende quarterbacks Eli en Peyton Manning en is nu al de grootste naam in de college football- wereld. Het zal je misschien verbazen dat hij slechts 90 passes heeft gegooid en slechts twee keer als starter heeft gespeeld in zijn collegecarrière.

Gezien de polarisatie die ontstaat door overbelichting in de wereld van vandaag, heb ik de hoogtepunten weggelaten en me in de tape verdiept om erachter te komen of de hype terecht is of dat dit weer een Bronny James-situatie is.

Als je Archs video bekijkt, valt meteen het standaard Manning-frame op. Hij is in alle opzichten de 1,93 meter lange en 98 kilo zware bokser die hij op de lijst heeft staan, met de lichaamsbouw die hem gemakkelijk de 104 kilo laat bereiken als hij dat wil. Aangevinkt. Het volgende dat je opvalt, is een duidelijk niet-standaard Manning-werpbeweging... in positieve zin. Arch heeft een merkbaar compactere beweging dan zowel Eli als Peyton in hun carrière hebben gebruikt. Je ziet Arch zelden de bal dieper laten gaan dan je hieronder ziet.

Ik zeg dat dat goed is, omdat het Arch's release zowel sneller als minder toegankelijk maakt voor aankomende rushers. Het mooie is dat Arch, zelfs met die strakke beweging, nog steeds elk deel van het veld kan raken waar hij moet. Vergelijk zijn bijna 60-yard worp vanuit de pocket tegen Louisiana-Monroe vorig seizoen maar eens met de langste worp van voormalig nummer 1 draft pick Trevor Lawrence in zijn universitaire carrière.

Niemand verwart zijn arm met die van Josh Allen of Justin Herbert , maar hij kan worpen van meer dan 30 yards ver het veld in slaan wanneer dat nodig is. Dat is meer dan genoeg om een volledig NFL- handboek te kunnen gebruiken.

Boogschutters combineren kracht met anticipatie en timing die zijn leeftijd ver te boven gaan. In de onderstaande herhaling tegen Mississippi State is de bal al meer dan halverwege bij Matthew Golden voordat hij zelfs maar tot stilstand komt en een doelwit vormt voor zijn quarterback.

Je kunt quarterbacks die momenteel in de competitie spelen enorme bedragen zien verdienen, maar niet bereid zijn om met zoveel spanning hun worpen los te laten. Het is een kunstvorm die Peyton net zo goed beheerst als ieder ander in de geschiedenis van de NFL, en die Arch goed van pas zal komen naarmate zijn carrière zich ontwikkelt.