40 najlepszych filmów na Hulu w tym tygodniu (sierpień 2025)

W 2017 roku Hulu zapisał się w historii telewizji, stając się pierwszą siecią streamingową, która zdobyła nagrodę Emmy w kategorii Wybitny Serial Dramatyczny. Stało się tak za sprawą fenomenu Opowieści podręcznej (która powróciła w kwietniu z szóstym i ostatnim sezonem).

Podczas gdy Netflix w dużej mierze zdominował rynek streamingufilmów oryginalnych — i udało mu się przekonać do współpracy takie gwiazdy jak Guillermo del Toro , Alfonso Cuarón i Martin Scorsese — Hulu zaczyna również zdobywać popularność w segmencie filmów pełnometrażowych, zapewniając sobie wyłączne prawa do wielu filmów nominowanych do Oscara, takich jak „Prawdziwy ból” i „Anora” . Poniżej przedstawiamy kilka naszych najlepszych propozycji filmów (oryginalnych i innych) dostępnych obecnie na Hulu.

Wciąż szukasz świetnych tytułów do dodania do swojej kolejki? Sprawdź poradniki WIRED dotyczące najlepszych seriali w Hulu ,najlepszych filmów w Netflixie , najlepszych filmów w Disney+ i najlepszych filmów w Amazon Prime . Nie podobają Ci się nasze propozycje lub chcesz zaproponować własne? Przejdź do komentarzy poniżej.

Jeśli kupisz coś za pośrednictwem linków w naszych relacjach, możemy otrzymać prowizję. To pomaga nam wspierać dziennikarstwo. Dowiedz się więcej .

Steven Soderbergh pozostaje czołowym hollywoodzkim filmowcem eksperymentalnym, budując karierę na wykorzystywaniu nowych technologii i stylów narracji, by utrzymać widzów w napięciu. W filmie „Presence” oferuje on zupełnie unikalną interpretację gatunku nawiedzonego domu. Po tragedii rodzina – rodzice Rebekah (Lucy Liu) i Chris (Chris Sullivan) oraz nastoletnie dzieci Tyler (Eddy Maday) i Chloe (Callina Liang) – przeprowadza się do nowego domu, by odkryć, że wśród nich mieszka coś jeszcze. To powolny proces w najlepszym tego słowa znaczeniu i film, który trzyma w napięciu.

Pięć lat po postapokaliptycznym triumfie Danny'ego Boyle'a i Alexa Garlanda z 28 Days Later , Juan Carlos Fresnadillo przejął stery, aby kontynuować sagę Rage Virus, który opanował Londyn. W tym przypadku wojsko amerykańskie przejęło kontrolę nad wyspą Wielkiej Brytanii, aby spróbować przywrócić porządek i zapewnić bezpieczeństwo ocalałym. Historia koncentruje się na rodzinie — rodzicach Donie (Robert Carlyle) i Alice (Catherine McCormack) oraz dzieciach Tammy (Imogen Poots) i Andym (Mackintosh Muggleton) — którzy mogą posiadać klucz do lekarstwa. To idealny pre-show przed pokazem nowego 28 Years Later Doyle'a i Garlanda.

Nieco ponad dwa lata po śmierci Barbary Walters, dokumentalistka Jackie Jesko zagłębia się w życie pionierskiej dziennikarki, która doskonale wiedziała, jakie pytania zadać, aby wywołać emocjonalną reakcję – i jak poruszyć rozmówców. Wiele osób, które Walters zarówno inspirowała, jak i czasami irytowała (np. Katie Couric i Oprah Winfrey), dzieli się swoimi spostrzeżeniami na temat Walters i ważnej roli, jaką odegrała w przełamywaniu barier dla dziennikarek, które pojawiły się po niej.

Podobnie jak wcześniej „Office Space” , „Idiocracy” Mike’a Judge’a nie od razu stał się hitem po premierze w 2006 roku. Od tamtej pory zyskał jednak znacznie szersze i bardziej oddane grono fanów. Zupełnie przeciętny mężczyzna (Luke Wilson) i kobieta (Maya Rudolph) zgadzają się wziąć udział w ściśle tajnym eksperymencie, który sprawi, że zapadną w sen na rok, a następnie wrócą do zupełnie nowego świata. Jednak o duecie zapominają, gdy baza wojskowa, w której hibernowali, zostaje zamknięta. Kiedy w końcu zostają odnalezieni w roku 2505, świat ulega degradacji do tego stopnia, że Joe grany przez Wilsona jest teraz najmądrzejszym człowiekiem na świecie – co stanowi problem zarówno dla niego, jak i dla całego świata.

Tom Cruise powrócił do kin w maju jako Ethan Hunt w prawdopodobnie ostatniej roli tajnego agenta, do którego rząd zwraca się w swoich najbardziej niewdzięcznych misjach. Podczas gdy Mission: Impossible—The Final Reckoning łamało rekordy kasowe, Hulu wróciło do początku — a nawet więcej — wprowadzając pierwsze sześć (z ośmiu w sumie) filmów M:I do swojej biblioteki. Jeśli chcesz obejrzeć je po kolei, zacznij od oryginału Briana De Palmy z 1996 roku. Jeśli wolisz przejść od razu do najlepszego wpisu w serii, wybierz Fallout z 2018 roku, który oznacza drugi sezon Christophera McQuarrie'ego jako reżysera tej serii. (Wyreżyserował wszystkie filmy od Rogue Nation z 2015 roku, w tym The Final Reckoning ). Szósty film jest pierwszym, w którym powraca reżyser, który zdecydował się połączyć akcję z większą ilością emocji niż w poprzednich częściach. To oraz powiększona obsada, w której znaleźli się Henry Cavill i Vanessa Kirby — a także powrót Michelle Monaghan — oznaczają dla Hunta zupełnie inny rodzaj misji .

Wcześniej umieściliśmy The Order na naszej liście „ 10 najlepszych filmów, które przegapiłeś w 2024 roku ” i podtrzymujemy to stwierdzenie. Na szczęście nadszedł czas, aby abonenci Hulu naprawili ten błąd. Justin Kurzel reżyseruje tę mroczną opowieść o korupcji i ekstremizmie od północno-zachodniego Pacyfiku po środkową Amerykę. Terry Husk (Jude Law) jest agentem FBI, który wierzy, że seria napadów w biały dzień, które bada, jest powiązana z lokalną grupą białych suprematystów, która próbuje sfinansować wojnę z Ameryką. Śledztwo ostatecznie prowadzi go do Boba Mathewsa (Nicholas Hoult), nieoczekiwanego przywódcy The Order, grupy neonazistowskiej. Fakt, że film jest oparty na prawdziwej historii, czyni go tym bardziej poruszającym.

Osiem miesięcy po zdobyciu Oscara dla najlepszego aktora za rolę w filmie Oppenheimer , Cillian Murphy zaprezentował równie mocny występ w tej adaptacji noweli Claire Keegan z 2021 roku. Film ten powraca do gatunku filmów, z których jest najbardziej znany — cichych, niezależnych filmów o klasie robotniczej, skupionych na postaciach. Wciela się w Billa Furlonga, handlarza węglem, męża i ojca pięciu córek, który jest świadkiem niepokojącej sceny z udziałem młodej dziewczyny w lokalnym klasztorze i szkole dla dziewcząt. Kiedy czuje się zmuszony do dalszego zbadania sprawy i zakwestionowania traktowania młodej dziewczyny, Bill wystawia na próbę własne plecy — i plecy swojej rodziny — gdy matka przełożona klasztoru (Emily Watson) uważa, że Bill zadaje zbyt wiele pytań. Ostatecznie, pomimo ukrytych gróźb siostry, jego współczucie przytłacza jego strach przed odwetem.

Między filmami "To przychodzi po" , "Gość " i "Obserwator" , Maika Monroe stała się królową krzyku tego pokolenia. Uzupełnia swój gatunkowy życiorys w tym niekonwencjonalnym thrillerze Osgooda Perkinsa (syna gwiazdy "Psychozy" Anthony'ego Perkinsa), grając Lee Harkera, agenta FBI, który ma szósty zmysł, jeśli chodzi o śledztwa w sprawie morderstw. Ale coś wydaje się niepokojąco znajome, gdy zostaje poproszona o zbadanie serii morderstw-samobójstw, które niektórzy jej koledzy uważają za dzieło potencjalnego seryjnego mordercy. Monroe daje kolejny świetny występ jako Lee, ale to Nicolas Cage daje tutaj najbardziej szalony (do tego stopnia, że jest niezamierzenie komiczny) występ.

Film „Obcy: Romulus” – którego akcja rozgrywa się pomiędzy wydarzeniami z „Obcego” (1979) i „Obcego” (1986) – opowiada o scenariuszu, który prawdopodobnie już znacie: grupa ludzi podróżujących po kosmosie znajduje opuszczoną stację kosmiczną, którą postanawia zbadać. To, oczywiście, prowadzi ich prosto w ramiona/twarze stałych bohaterów serii „Obcy” (patrz: facehuggery, chestburstery i ksenomorfy). Scenarzysta i reżyser Fede Álvarez, który wyreżyserował nową wersję „Martwego zła” z 2013 roku, tchnął nowe życie w serię sprzed dekad w tym sequelu.

Timothée Chalamet błyszczy w biografii Boba Dylana w reżyserii Jamesa Mangolda, która zdobyła osiem nominacji do Oscara, w tym dla najlepszego filmu, reżysera i aktora pierwszoplanowego. Film śledzi początki kariery Dylana, która rozpoczęła się w styczniu 1961 roku – kiedy to podróżował autostopem z Minnesoty do Nowego Jorku, aby spotkać się ze swoim muzycznym idolem, Woodym Guthrie, i wystąpić przed nim. To właśnie tam 19-letni wówczas aktor poznał muzyka folkowego Pete'a Seegera (w tej roli Edward Norton, który otrzymał nominację do nagrody dla najlepszego aktora drugoplanowego), który stał się jednym z pierwszych orędowników Dylana. Seeger odegrał również kluczową rolę w przełomowym występie Dylana na Newport Folk Festival w 1965 roku, gdzie film osiąga punkt kulminacyjny. Niezależnie od tego, czy wiesz o Dylanie wszystko, czy nic, to fascynująca historia.

Anora, która woli być nazywana Ani (laureatka nagrody dla najlepszej aktorki Mikey Madison), jest egzotyczną tancerką, której usługi zostają wezwane, gdy Wania (Mark Eydelshteyn), rozpieszczony syn rosyjskiego oligarchy, przychodzi do klubu, w którym pracuje, prosząc o tancerkę mówiącą po rosyjsku. Ich wieczór w pokoju VIP przeradza się w (płatne) spotkanie seksualne przed klubem... potem kolejne, a potem kolejne. Podczas spontanicznej wycieczki do Las Vegas dwójka ta bierze ślub, a Ani wierzy, że znalazła swoje szczęśliwe zakończenie. Rodzice Wani są mniej optymistyczni i jasno dają do zrozumienia, że Wania ma dwa wybory: jego małżeństwo albo ich pieniądze. Reżyser Sean Baker , uznany przez krytyków twórca The Florida Project (2017) i Red Rocket (2021), po raz kolejny nakręcił mocną komedię, która podkreśla trudną sytuację zmarginalizowanych postaci.

„Jeśli jesteś Sly Stone'em, nie masz planu na to, co będzie dalej”. To podstawowa idea stojąca za „Sly Lives! ”, genialnym sequelem Questlove'a do równie wciągającego „Summer of Soul” – rockumentu, który przyniósł perkusiście The Roots Oscara w 2022 roku. Questlove może ponownie zmierzać po Oscara dzięki tej dogłębnej analizie wzlotu i upadku przełomowego zespołu Sly & The Family Stone oraz wyższych standardów, do których tradycyjnie oczekiwano od czarnoskórych artystów. Questlove wie, o czym mówi, dlatego jest idealnym przewodnikiem po tej stronie branży muzycznej. Film został również wydany w niepokojącym momencie. Stone zmarł 9 czerwca.

Choć trafił do kin w 1979 roku, Obcy nie stracił nic ze swojej siły w międzyczasie — czego większość czterdziestolatków nie może powiedzieć. Prawdopodobnie znasz już tę historię na pamięć: Załoga statku kosmicznego Nostromo , w tym chorąży Ellen Ripley (Sigourney Weaver), robi prawdopodobnie krótką przerwę w podróży powrotnej na Ziemię, aby odpowiedzieć na wezwanie o pomoc z pobliskiej planetoidy. Ale to, co odkrywają, to dziwaczna obca forma życia, która wydaje się rozkoszować zrzucaniem członków załogi na nowe — i często przerażające — sposoby. Czy możesz powiedzieć Facehugger? Albo Chestburster? Obcy jest również godny uwagi jako film, który rozpoczął prawdziwą i legendarną franczyzę science fiction/horror — i przedstawił światu Ridleya Scotta, który po raz kolejny zmienił zasady gry gatunkowej swoim kolejnym filmem, Blade Runner .

Chociaż piąty film z serii Obcy spotkał się z mieszanymi recenzjami po premierze w 2012 roku, jest to jeden z tych filmów, które z wiekiem i każdym kolejnym oglądaniem stają się coraz lepsze. Ridley Scott reżyseruje scenariusz napisany wspólnie przez Jona Spaihtsa i Damona Lindelofa, który śledzi zespół naukowców (pod przewodnictwem Noomi Rapace i Logana Marshall-Greena), którzy podróżują po galaktyce w nadziei na odkrycie tajemnic powstania ludzkości. Ale nie każda istota, którą spotykają, jest tak samo zainteresowana znalezieniem odpowiedzi na wielkie tajemnice życia. (W pewnym sensie) prequel oznacza pierwsze pojawienie się Michaela Fassbendera w serii, w którym gra androida-złotą rączkę (rolę, którą powtórzył w 2017 roku w Obcy: Przymierze ). Charlize Theron, Idris Elba, Guy Pearce i Ben Foster zamykają gwiazdorską obsadę.

Kieran Culkin kontynuuje swoją passę jako najsympatyczniejszy aktor Hollywood, który kradnie sceny w tej komedii o podróży, napisanej, wyreżyserowanej, wyprodukowanej i granej przez Jessego Eisenberga (który otrzymał nominację do Oscara za scenariusz). David (Eisenberg) i Benji (Culkin) jadą do Polski, aby uczcić pamięć swojej zmarłej babci, ocalałej z Holokaustu. Pomimo skrajnie różnych ścieżek życiowych i odmiennych charakterów, obaj znajdują sposób na ponowne nawiązanie kontaktu i udowodnienie, że krew nie jest gęstsza niż woda. Culkin zdobył za tę rolę swojego pierwszego Oscara, a Eisenberg otrzymał w prezencie polskie obywatelstwo .

Nicolas Cage robi to, co potrafi najlepiej (czytaj: przeżuwa sporą część scenografii) w tym postapokaliptycznym thrillerze, w którym ojciec, Paul (Cage), i jego synowie bliźniacy, Thomas (Jaeden Martell) i Joseph (Maxwell Jenkins), to trzej z ostatnich ludzi na Ziemi. Scenariusz ten dodatkowo komplikuje fakt, że nocą terroryzują ich mordercze istoty, których celem jest pozbycie się ludzkości z planety. Kiedy Thomas znika, Paul musi wyruszyć w noc, aby go odnaleźć – ta nierozsądna przygoda ostatecznie kończy się dla Paula rannym, walczącym o życie i polegającym na synach, którzy mają ich utrzymać przy życiu.

Marielle Heller jest autorką scenariusza i reżyserką tej adaptacji powieści Rachel Yoder z 2018 roku – przejmująco mrocznej komedii grozy o wyzwaniach macierzyństwa. Amy Adams ujawnia w niej zaciętość rzadko spotykaną w poprzednich rolach sześciokrotnie nominowanej do Oscara aktorki. Wciela się w gospodynię domową, znaną po prostu jako Matka, która zaczyna mieć żal do męża (Scoot McNairy), a nawet do małego syna, za to, że pozbawili ją dotychczasowej tożsamości artystki. Jednocześnie zaczyna myśleć, że może zamienia się w psa. Co nabiera o wiele większego sensu w kontekście filmu.

June Squibb to bohaterka akcji, o której istnieniu nie wiedziałeś. W ciągu dekady od nominacji do Oscara w filmie Alexandra Payne'a "Nebraska" , 95-letnia aktorka stała się jedną z najbardziej rozchwytywanych aktorek Hollywood. Wciela się w tytułową babcię, którą oszust telefoniczny oszukuje na 10 000 dolarów, naciągając na nią starszych ludzi. Kiedy władze zdają się niechętne do podjęcia jakichkolwiek konkretnych działań, Thelma chwyta za broń i skuter, by wziąć prawo w swoje ręce. A co najlepsze? Ta komedia o samosądach oparta jest na losach babci, której autorem jest scenarzysta i reżyser Josh Margolin.

W bliżej nieokreślonym dniu w niedalekiej przyszłości major Roy McBride (Brad Pitt) z Dowództwa Kosmicznego Stanów Zjednoczonych dowiaduje się, że tajemnicze przepięcia pochodzące ze starej stacji kosmicznej stanowią zagrożenie dla Ziemi. Kiedy dowiaduje się, że ich źródłem jest Projekt Lima – poszukiwanie życia pozaziemskiego prowadzone przez jego ojca, H. Clifforda McBride'a (Tommy Lee Jones), który od 30 lat jest zaginiony w kosmosie – Roy wyrusza w podróż w nieznane. Kiedy współscenarzysta i reżyser James Gray ogłosił projekt, odważnie oświadczył, że ma nadzieję stworzyć „najbardziej realistyczny obraz podróży kosmicznych, jaki kiedykolwiek przedstawiono w filmie”. Czy mu się udało? Obejrzyj i oceń sam.

W latach 70. Jack Delroy (David Dastmalchian) jest gospodarzem talk-show późnym wieczorem, który nieustannie goni Johnny'ego Carsona za oglądalnością, ale po prostu nie może z nim konkurować. Osiąga najwyższą oglądalność w swojej karierze, gdy udziela wywiadu swojej ukochanej żonie Madeleine (Georgina Haig), umierającej na raka. Kiedy wkrótce potem umiera, Jack całkowicie wstrzymuje produkcję swojego programu. Kiedy w końcu jest gotowy do powrotu do pracy, jest jeszcze bardziej zdeterminowany, by rywalizować z Carsonem, więc postanawia zorganizować halloweenowe widowisko o tematyce okultystycznej, którego nie zapomni nikt, z udziałem jasnowidza (Fayssal Bazzi), parapsychologa (Laura Gordon) i opętanej nastolatki (Ingrid Torelli), która zdaje się wiedzieć więcej o związku Jacka i Madeleine, niż się spodziewał. Wielu krytyków uznało „Late Night With the Devil” za najlepszy horror 2024 roku — i nie bez powodu.

Debiut reżyserski Pameli Adlon jest dla macierzyństwa tym, czym "Druhny" dla małżeństwa. Nowojorczyki Eden (Ilana Glazer) i Dawn (Michelle Buteau) są najlepszymi przyjaciółkami od lat, z wieloletnią historią i tradycjami, ale teraz stają przed zupełnie innymi rozdziałami w swoim życiu. Dawn, która zmaga się z depresją poporodową, stara się pogodzić obowiązki pracującej mamy i partnerki męża, podczas gdy Eden nigdy nie była obciążona takimi obowiązkami. Ale kiedy odkrywa, że jest w ciąży po jednonocnej przygodzie i postanawia, że jest gotowa zostać samotną matką, ich przyjaźń zaczyna pękać w sposób, którego nigdy by sobie nie wyobrażały. Chemia między Glazer i Buteau jako najlepszymi przyjaciółkami jest niezaprzeczalna w tej brawurowej komedii, która nie zawsze jest miła, po części ze względu na swoją brutalną szczerość.

Zaledwie trzy miesiące po tym , jak „Biedacy” zdobyli cztery Oscary w 2024 roku, Yorgos Lanthimos ponownie zebrał większość ekipy – w tym Emmę Stone, Willema Dafoe i Margaret Qualley – na potrzeby filmu „Kinds of Kindness” , który zadebiutował w Cannes. W przeciwieństwie do jego poprzednich dzieł, ten film jest filmem antologicznym, czyli tym, co zaczęto reklamować jako „tryptyk baśniowy”. Podobnie jak inne filmy scenarzysty i reżysera, zrodził się z absurdalnej komedii i przerysowanych kreacji aktorskich swoich gwiazd. Kulty seksu, reanimacje, kanapki, szefowie spragnieni morderstw i rozbita rakieta tenisowa Johna McEnroe'a – wszystkie te elementy odgrywają w tej szalenie zabawnej atmosferze.

Sydney Sweeney wyprodukowała ten religijny horror i gra również Cecylię, młodą zakonnicę (tak, dobrze przeczytaliście), której traumatyczne spotkanie ze śmiercią utwierdziło ją w przekonaniu, że Bóg ocalił ją dla wyższego celu. Kiedy zostaje zaproszona do klasztoru na odległej włoskiej wsi, gdzie opiekują się starszymi zakonnicami u schyłku życia, z radością przyjmuje zaproszenie – po czym szybko uświadamia sobie, że nie wszystko jest takie, jakie się wydaje.

Enzo Ferrari (Adam Driver) to mężczyzna, który powinien mieć wszystko: były kierowca wyścigowy i założyciel firmy Ferrari emanuje urokiem, bogactwem i ekscytacją. Ale za kulisami mury go otaczają. Akcja filmu biograficznego Michaela Manna, którego akcja rozgrywa się latem 1957 roku, przedstawia Ferrari (tego mężczyznę) na skraju bankructwa, opłakującego śmierć syna i desperacko próbującego ukryć swoje dawne wybryki przed żoną, z którą pozostaje w separacji – która pomogła zbudować firmę samochodową i dzierży klucz do jego finansowej przyszłości. Choć film zebrał mieszane recenzje, solidnie opowiada złożoną historię skomplikowanego człowieka. Jednak jego największym atutem jest brawurowa gra Penélope Cruz.

Po prawie 60 latach kariery filmowej Wim Wenders zdołał nakręcić jeden ze swoich najlepszych filmów – „Idealne dni” – co jest znaczącym osiągnięciem, biorąc pod uwagę, że jest to ten sam reżyser, który nakręcił „Paryż, Teksas” (1984) i „Niebo nad Berlinem” (1987). Hirayama (Kōji Yakusho) to tokijski sprzątacz toalet, który jest w pełni zadowolony z prostoty swojego życia, ponieważ pozwala mu to na oddawanie się bardziej osobistym pasjom: muzyce (jest zapalonym kolekcjonerem kaset magnetofonowych i pozwala, aby jego ulubiona muzyka stanowiła ścieżkę dźwiękową jego życia), książkom i naturze. Film nie jest przerywany żadnymi przesadnie dramatycznymi wątkami fabularnymi; jedynie ciche interakcje Hirayamy z otaczającymi go ludźmi – rodziną, współpracownikami, zupełnie obcymi ludźmi – i sposób, w jaki te przerywniki na niego wpływają. To właśnie ta poetycka prostota i wspaniała gra Yakusho nadają filmowi jego serce.

Scenarzystka i reżyserka Ava DuVernay znajduje sposób na ponowną zmianę języka kina, tworząc film biograficzny i dokument historyczny. Film oparty jest na życiu Isabel Wilkerson (Aunjanue Ellis-Taylor), pierwszej czarnoskórej kobiety, która zdobyła Nagrodę Pulitzera w dziedzinie dziennikarstwa za pracę w „The New York Times”. Film śledzi podróż Wilkerson do napisania książki z 2020 roku „Caste: The Origins of Our Discontents” – projektu, który zaprowadził ją z USA do Niemiec, a następnie do Indii, aby zbadać niepokojącą historię systemu kastowego w obu krajach i istniejące między nimi paralele.

11 stycznia 1998 roku 22-letni komik Tomoaki Hamatsu wszedł do mieszkania w Japonii, gdzie mieszkał nago i bez kontaktu z ludźmi, przez 15 miesięcy, biorąc udział w zrozumiałym, kontrowersyjnym teleturnieju „ Susunu! Denpa Shōnen” . Hamatsu nie miał pojęcia, że jego życie jest transmitowane. Ten wciągający dokument zgłębia nie tylko to, jak ktokolwiek mógł dopuścić się tego eksperymentu, ale także jego realne skutki – kulturowe, psychologiczne i nie tylko – zarówno dla Hamatsu, jak i dziesiątek milionów widzów, którzy w jakiś sposób zostali wciągnięci w oglądanie jego przemocy na wizji.

Pomiędzy głównymi rolami w filmach „Strefa zainteresowań” i „Anatomia upadku”, niemiecka aktorka Sandra Hüller dała jasno do zrozumienia, że jeśli chodzi o scenariusze, to wie, jak je wybierać. W tym wciągającym dramacie sądowym Hüller wciela się w odnoszącą sukcesy pisarkę, która staje się podejrzaną o morderstwo, gdy jej mąż (Samuel Theis) zostaje znaleziony martwy przed ich domem w śnieżny dzień. Ostatecznie to jej syn (Milo Machado-Graner) i/lub jego pies przewodnik (Messi, prawdziwa gwiazda filmu) mogą ostatecznie przypieczętować los Sandry. To inteligentny, pełen zwrotów akcji i świetnie zagrany kryminał, który trzyma w napięciu.

Glenn Howerton z serialu "U nas w Filadelfii " jest praktycznie nie do poznania w tej niezwykle zabawnej opowieści o wzroście i upadku BlackBerry – niezbędnego telefonu komórkowego, który oczarował świat przed pojawieniem się iPhone'a. Howerton wciela się w Jima Balsilliego, prawdziwego negocjatora, który wraz z Mikiem Lazaridisem (Jay Baruchel) dał światu pierwszy smartfon. Co jest o wiele bardziej dramatyczne (i ma w sobie czarny humor), niż się wydaje.

Gwiazda serialu "Ozark" , Julia Garner, ponownie łączy siły z reżyserką Kitty Green ( "Asystentka" ) w tym trzymającym w napięciu thrillerze psychologicznym, w którym przyjaciółki Hanna (Garner) i Liv (Jessica Henwick) postanawiają wyruszyć z plecakami w podróż po australijskim buszu. Kiedy dostają propozycję zamieszkania i pracy w odległym hotelu, aby uzupełnić swoje kurczące się konta bankowe, natychmiast ją przyjmują – mimo że Hanna czuje, że coś jest nie tak z ich miejscem pracy lub jego klientami. Idzie o krok dalej. Garner wcieliła się w jedną twardą postać za drugą i "The Royal Hotel" nie jest wyjątkiem.

Jake Johnson z New Girl debiutuje jako reżyser w tej cudownie dziwnej i momentami mrocznej metakomedii, którą również napisał i w której gra główną rolę. Tommy Walcott (Johnson) wiedzie całkiem zwyczajne życie, dopóki nie podchodzi do niego Andy Samberg (jako Andy Samberg), który oferuje mu szansę życia: możliwość wygrania miliona dolarów w ramach ogromnego reality show. Jedyne, co Tommy musi zrobić, to nie dać się zamordować przez 30 dni, mimo że ścigają go dziesiątki płatnych zabójców, których zadaniem jest dopilnowanie, aby żaden uczestnik nie uciekł z główną nagrodą. Haczyk? Uczestnicy mogą zostać zabici tylko wtedy, gdy są zupełnie sami. Dlatego Tommy postanawia połączyć siły z innym uczestnikiem, i tu pojawia się Maddy (Anna Kendrick). Ponieważ oboje mają fajne miliony do zyskania i wiele do stracenia (czyli swoje życie), jeśli nie odniosą sukcesu, zawierają pakt, że spędzą każdą chwilę przebudzenia przez następne 30 dni razem. Właśnie wtedy, gdy myślisz, że wiesz, dokąd zmierza Self Reliance , ono rusza naprzód i zaskakuje — i to w najlepszy możliwy sposób.

Thrillerów o napadzie na dom nigdy nie brakuje, ale te naprawdę efektowne trudno znaleźć. Kaitlyn Dever błyszczy – i po raz kolejny udowadnia, że jest w stanie udźwignąć ciężar całego filmu – jako Brynn Adams, krawcowa żyjąca samotnie w domu rodzinnym i opłakująca stratę matki i najbliższej przyjaciółki. Kiedy budzi się pewnej nocy i odkrywa, że ktoś jest w jej domu, okazuje się, że ten ktoś jest kimś . Thriller o napadzie na dom z udziałem istot pozaziemskich może nie znalazł się na liście obowiązkowych pozycji w bingo, ale „No One Will Save You” to dobrze spędzone 93 minuty.

Miguel (Tyler Dean Flores) ma 17 lat i nigdy nie walczył. Kiedy więc dowiaduje się, że wyprowadza się z miejsca i ludzi, których znał całe życie, prosi kumpli o pomoc w jego pierwszej walce na pięści. To prawdopodobnie nie pierwszy rytuał dojrzewania, jaki przychodzi mu na myśl, ale z pewnością należy do nich. Utalentowana obsada młodych aktorów sprawia, że ta komedia – napisana wspólnie przez Sheę Serrano i Jasona Concepciona – jest niezwykle wciągająca.

Hal Porterfield (Christopher Abbott) właśnie otrzymał klucze do zamku po śmierci swojego ojca, hotelowego magnata. Rebecca Marin (Margaret Qualley) to dominatrix, która uważa, że należy jej się część uznania – i połowa pieniędzy – jakie niesie ze sobą nowe stanowisko prezesa Hala. Polityka seksualna rzadko kiedy była tak pokręcona i mrocznie zabawna, jak w tym hipnotyzującym i często klaustrofobicznym thrillerze Zachary'ego Wigona.

Vicky Krieps po raz kolejny daje znakomity występ w roli cesarzowej Austrii Elżbiety, która – po swoich 40. urodzinach – pragnie odzyskać wolność młodości. Marie Kreutzer jest autorką scenariusza i reżyserką tego fikcyjnej biografii (cesarzowa Elżbieta jest prawdziwa, choć opowiedziana w niej historia cechuje się dużą dowolnością twórczą), w której królowa buntuje się przeciwko swojej niemocy, by dokonać jakichkolwiek realnych zmian, pomimo swojego tytułu. Co więcej, film opowiada o kobiecie, która desperacko pragnie zachować władzę, jaką daje jej młodość i uroda – bez względu na konsekwencje.

Ekologia spotyka się z filmem o napadzie w thrillerze Daniela Goldhabera o grupie młodych ludzi, którzy próbują – jak sugeruje tytuł – obnażyć kruchość przemysłu naftowego. Nieczęsto film analizujący walkę z kryzysem klimatycznym jest jednocześnie trzymającą w napięciu przygodą, ale tutaj te elementy łączą się w pięknym stylu. (Można za to pochwalić operatora Tehillah de Castro). Inteligentny, proroczy i niemal bezprecedensowy film „Jak wysadzić rurociąg” jest wart obejrzenia.

Reżyserski debiut Raine Allen-Miller oferuje żartobliwą odmianę typowej komedii romantycznej. Yas (Vivian Oparah) i Dom (David Jonsson) to dwudziestolatkowie, którzy nie mogą się otrząsnąć po niedawnych rozstaniach. Po przypadkowym – i dość niezręcznym – pierwszym spotkaniu, para spędza dzień, wędrując po południowym Londynie, zbliżając się do siebie dzięki wspólnym doświadczeniom, szukając sprytnych sposobów na przezwyciężenie żałoby po poprzednich związkach i być może odkrywając, że romans jednak nie umarł.

Wyobraź sobie to jak "Wyspę Gilligana" , ale z większą dozą klasowego komentarza i wymiotów. Kiedy grupa bogaczy wyrusza w morze luksusowym jachtem, ich plany zostają pokrzyżowane, gdy straszliwy sztorm pozostawia wielu z nich na plaży, gdzie ani ich pieniądze, ani władza nie pomagają im przetrwać. To już zdradza zbyt wiele, ale wystarczy powiedzieć, że jeśli lubisz krytykę nadmiernego bogactwa w stylu "Menu " z równie wieloma zwrotami akcji w stylu czarnej komedii, ten nominowany do Oscara film jest właśnie dla ciebie.

Noa (Daisy Edgar-Jones) to singielka, która szuka partnera, ale ma już dość randek online. Kiedy poznaje Steve'a (Sebastian Stan), ekscentrycznego, przystojnego nieznajomego, postanawia dać mu swój numer. Od razu się dogadują i ostatecznie planują wspólny weekend – wtedy Noa uświadamia sobie, że Steve ukrywał kilka niepokojących szczegółów na swój temat. Ostatecznie „Fresh” to lekcja o koszmarach randek w erze cyfrowej (zarówno tych prawdziwych, jak i wyimaginowanych).

Biorąc pod uwagę istnienie niemal idealnego Dnia Świstaka Harolda Ramisa, potrzeba mnóstwa tupetu, aby filmowiec dodał kolejny obraz do kanonu komedii romantycznej z nieskończoną pętlą czasu. Ale scenarzysta i reżyser Max Barbakow zrobił to i tak w Palm Springs , a widzowie są mu wdzięczni. Opierając się na zasadach pierwotnie ustalonych w Dniu Świstaka , Palm Springs oferuje własny, unikalny zwrot akcji w tej historii. Zamiast pokazywać jedną osobę (Phil Conners Billa Murraya) powoli popychaną na skraj szaleństwa, ponieważ tylko on wydaje się doświadczać tego zjawiska, Palm Springs pokazuje troje gości weselnych — Nylesa (Andy Samberg), Sarah (Cristin Milioti) i Roya (JK Simmons) — przeżywających ten sam dzień w kółko i współpracujących, aby znaleźć sposób na wyjście z tego.