Het Nationaal Museum voor Schone Kunsten stelt de winnende werken van de Arthaus Awards 2025 tentoon.

De Arthaus-prijzen beginnen zich te vestigen in de culturele scene en worden een klassieke trendsetter in de hedendaagse Argentijnse kunst . De derde editie De winnaars waren twee kunstenaars uit de federale hoofdstad en één uit de provincie Corrientes .

Deze keer was videokunst de conceptuele uitdrukking van deze wedstrijd, die creativiteit stimuleert en haar aanbod jaarlijks vernieuwt na het aanvankelijke succes met Electronic Arts, gevolgd door het object als thematische assen voor de werken. De videoprojecten "In the Forest" (eerste prijs, van Ignacio Masllorens), "Inventory of the Invisible" (tweede prijs, van Maia Navas) en "The Fight Against Death" ( derde prijs, van Pablo Zicarello) werden bekroond met meer dan 300 ingezonden werken van kunstenaars uit het hele land.

De bekroonde werken werden geselecteerd door een jury van specialisten : María Teresa Constantín (artistiek directeur van Arthaus); Andrés Duprat (directeur van het Museo Nacional de Bellas Artes); Mariana Marchesi (artistiek directeur van de MNBA); en gerenommeerde kunstenaars Gabriela Golder en Sebastián Díaz Morales.

De prijsuitreiking vond gisteren plaats in zaal 33 van het Nationaal Museum voor Schone Kunsten, waar de werken voor het eerst werden tentoongesteld, samen met de winnende kunstenaars . Leonardo Cifelli, minister van Cultuur van het land, was aanwezig bij de ceremonie.

In deze publiek-private synergie ontvingen de winnende werken financiering van de Arthaus Foundation , die tevens het proces van hun totstandkoming ondersteunt. Ze blijven in het bezit van de kunstenaars. Ze zijn ook tot 3 augustus gratis te bezichtigen op de eerste verdieping (zaal 33) van Bellas Artes, gelegen aan de Avenida del Libertador 1473 in Recoleta.

"We proberen altijd een ander format te vinden, en video was een uitdaging . Ik ben erg blij dat ik video naar het Museum voor Schone Kunsten kan brengen, omdat er een discussie is over de vraag of het een grote of kleine kunstvorm is, of kunst waarde heeft, en als dat niet zo is, dan is het geen kunst. Het is ook uniek voor ons land, want in andere landen heeft video wel een plek. En dan is er nog de patriottische toewijding van het museum om ons te steunen", aldus Andrés Buhar, directeur en oprichter van Arthaus.

"Masllorens' 'In het bos' condenseert drie decennia in herhaalde verhalen die het verstrijken van de tijd, het voortduren van bepaalde gebaren en de onvervangbare afwezigheid van een stem onthullen. Zicarello's 'De strijd tegen de dood' breekt een Vlaams schilderij af in visuele fragmenten en verweeft het met een hedendaags filmritueel, waardoor een dialoog ontstaat tussen tijden, symbolen en vormen van verzet. Navas' 'Inventaris van de Onzichtbaren' gebruikt technologieën buiten het zichtbare spectrum om levensvormen en het luisteren tussen fossielen en mensen, tussen gefluister en spoken te verbeelden", vatte jurylid Gabriela Golder, een van de winnaars van de eerste Arthausprijs in 2023, samen.

Clarín sprak met de drie kunstenaars, die het concept achter hun winnende werken toelichtten. Ignacio Masllorens ontving de eerste prijs voor zijn werk "In the Forest". Zijn werk was 30 jaar geleden begonnen, een project dat aanvankelijk onvoltooid was gebleven.

"Dertig jaar geleden begon ik aan het toneelstuk, zonder te weten dat ik een toneelstuk zou gaan spelen . Ik was 25 jaar oud, een student: ik had het idee om vier mensen dicht bij me te filmen om een ​​klassiek verhaal op een gefragmenteerde manier te vertellen, geïnspireerd door andere dingen in de cinema", herinnert Masllorens zich.

De auteur wilde een korte film maken , maar hij was niet tevreden met het resultaat. "Ik heb het daarbij gelaten; ik heb niets gedaan. Ik was erg onervaren," geeft hij toe. Tien jaar later bekeek hij de beelden opnieuw . "Ik dacht: 'Wat als ik ze nog eens film?' Door de tijd heen ben ik het materiaal anders gaan bekijken, en ik zei: 'Over tien jaar filmen we het nog eens.'"

Haar idee kwam tot bloei toen de Arthaus Awards van 2025 werden uitgereikt, met video als conceptuele ruggengraat. "Ik las de regels en zei: dit is perfect voor dit werk. Het geeft me de middelen om het af te maken en goed op te hangen. Dus ik heb me aangemeld en had enorm veel geluk dat ik won. Bovendien heb ik ervoor gezorgd dat dit werk onder ideale omstandigheden kon worden tentoongesteld. Ik kreeg de volledige steun van Arthaus en het Instituut voor Schone Kunsten", zegt Masllorens.

'In the Forest', de winnende inzending, bestaat uit vier filmopnames van vier personen, die elke tien jaar in verschillende formaten worden herhaald . Elke persoon (of artiest) vertolkt een personage uit Charles Perraults sprookje Roodkapje. De verhalen van een tienjarig meisje, een twintigjarig meisje, een dertigjarig meisje en een veertigjarig meisje zijn tegelijkertijd te zien.

Op deze manier heeft Masllorens in de loop van de tijd Andrea Meizoso, Diego Hernán Olmos, Eduardo Masllorens en Pilar Llonch opgenomen in VHS, digitaal, HD-formaat en ook via videogesprekken (via Google Meet), aangezien een van de deelnemers aan zijn werk in het buitenland woonde.

Elk lid geeft zijn of haar perspectief op Roodkapje, de Grote Boze Wolf, de jager en de grootmoeder , personages uit Perraults historische verhaal. Het is een verslag van ieders reis door de tijd op vier verschillende schermen, dus het verhaal van ieder persoon kan variëren afhankelijk van hun leeftijd, gedrag, getuigenis en perspectief.

" Het is iemands leven samengevat in vier schermen . De video duurt 15 minuten en begint dan weer opnieuw. Het bevat het hele verhaal van Roodkapje als kind, maar ook het verhaal van de wolf, de jager en het hele verhaal van de grootmoeder", legt de maker uit.

Het winnende werk meet zeven meter lang en anderhalve meter hoog, maar is nog niet helemaal af . Volgens de kunstenaar zou het gebruik van kunstmatige intelligentie (AI) in de komende tien jaar als vijfde element kunnen worden toegevoegd. Een nieuw format voor zijn magnifieke creatie.

"Het is een open project; het zal over tien jaar nog verder groeien. Voor mij is het enorm. Ik ben hiermee begonnen zonder te weten dat het zou eindigen. Ik had me niets beters kunnen wensen dan hier te eindigen, met deze erkenning, met de eerste prijs op deze plek. Voor mij is het een droom. Ik kan het nog steeds niet geloven," zei Masllorens, de winnaar van de Arthausprijs 2025.

'Inventarisatie van het Onzichtbare' is een project dat Maia Navas al een tijdje wil uitvoeren . "Het is gebaseerd op een werkelijk verbazingwekkende gebeurtenis: de ontdekking van uitgestorven megafaunasoorten in Toropí (Corrientes), 150 kilometer van de stad Corrientes", kondigt de bedenker aan.

De vindplaats is een paleontologische afzetting waar fossielen uit het Pleistoceen zijn gevonden. "De megafauna die daar te vinden is, lijkt sterk op wat we tegenwoordig in Afrika aantreffen. Ik moest me realiseren dat dit 35 miljoen jaar geleden veel dichterbij was", legt de kunstenaar uit Corrientes uit.

Eerst verdiepte ze zich in het paleontologische universum en nam vervolgens contact op met wetenschappers van Conicet (Nationaal Instituut voor Technologie) in haar provincie, die al tientallen jaren onderzoek doen naar deze fossielen. "Ik was geïnteresseerd omdat ik op deze plek wilde zijn, een plek die ik al vaak heb bezocht en waar ik van houd: het voelt als een andere planeet, een echte aanrader," zegt Navas, die een diploma Kunst en Technologie heeft met een focus op audiovisuele kunst, een masterdiploma Hedendaagse Latijns-Amerikaanse Esthetiek en een diploma Psychologie.

Zo kreeg zijn artistieke idee vorm: “ Ik hield van deze dialoog die op een bepaalde manier kon ontstaan, alsof het een speculatieve fabel was in een dialoog tussen mensen, fossielen en ook enkele huidige soorten die het probleem van uitsterven onder een bepaalde spanning zetten.”

"Inventory of the Invisible" is een 18 minuten durend stuk dat wordt tentoongesteld op een groot scherm. Het is gefilmd met twee camera's: een meer conventionele camera die 's nachts filmt en de andere die gebruikmaakt van een nachtzichtcamera die kan filmen met behulp van het infraroodspectrum.

" Daarnaast heb ik een ultraviolette zaklamp gekregen die ik dankzij de prijs heb kunnen bemachtigen . Door deze twee polen van het spectrum te combineren, ontstaat er een reactie, een fotoluminescentie in sommige materialen, die deze zeer vreemde kleuren produceert die we normaal gesproken niet op het eerste gezicht kunnen zien", legt de kunstenaar uit, winnaar van de tweede Arthaus-prijs in 2025.

Volgens Navas was het een enorme verrassing en een enorme vreugde om tussen de drie winnaars te zitten. "Er hadden zich veel zeer ervaren collega's aangemeld, maar ik had veel vertrouwen vanwege de onderwerpen die op deze specifieke locatie aan bod kwamen en de technologie die gebruikt werd om het project te creëren, wat het uniek maakte. Ik had vertrouwen in mezelf", erkent hij.

In 2006 bezocht Pablo Zicarello een tentoonstelling van Rembrandt-schilderijen in het Bellas Artes Museum . Zijn aandacht werd echter getrokken door het schilderij "De strijd tegen de dood" van een anonieme Belgische kunstenaar uit het jaar 1400.

"Toen ik goed keek , zag ik een schilderij van een menigte die vocht tegen een skelet : het was een weergave van de dood. Ik was getroffen door het feit dat iedereen iets vasthield. Een zwaard, een gitaar, een vaas, enzovoort," vertelde de kunstenaar aan Clarín.

Dat idee bracht hem ertoe het Pachamama-ritueel te filmen tijdens de Valle-mars in Tucumán . "Ik heb ook alleen gelet op wat de handen deden. Het is een vergelijking van de activiteit van de handen in relatie tot het idee van het bestrijden van de dood", legt de kunstenaar uit, die tevens tekenaar en specialist in fotografie is.

Toen de regels van de Arthaus Awards op video verschenen, ontstond bij hem het idee om zijn project te presenteren: het concept van de strijd tegen de dood verenigend in twee films en deze vertonend op twee verschillende schermen: één in kleur en één in zwart-wit.

Zo kon Zicarello het werk vergelijken met de handen die hij gebruikte tijdens het Pachamama-ritueel in Super 8-formaat. Vervolgens filmde hij het schilderij dat hem zo had geboeid. Hiervoor vroeg hij toestemming om het te filmen in het Bellas Artes Museum.

In zijn opname zijn de handen van elke kunstenaar tot in detail te zien. Het is een langzame, close-up tour, zonder dat het hele schilderij getoond wordt. Het lijkt alsof hij het door een vergrootglas analyseert.

"Toen ik dat schilderij zag, dacht ik eraan om die film te maken: het is een zwart-wit Super 8 van het Pachamama-ritueel , met het utopische idee om het schilderij aan de ene kant te leggen en de projectie aan de andere kant om een ​​vergelijking te maken van culturen, van technologie, van verschillende benaderingen van het idee van de dood, maar ze hebben gemeen het handmatige werk, het idee van het gebruiken van gereedschappen, van menselijke creatie door de handen", aldus de maker.

Elke video in "The Fight Against Death" duurt 7 minuten en wordt in een lus gefilmd . De sequentie wordt vervolgens herhaald. De Pachamama-video is opgenomen in Super 8 zwart-wit en het Belgische schilderij is opgenomen in digitale HD in kleur. Zicarello's werk leverde hem de derde prijs op in Arthaus.

"Voor mij is het heel belangrijk om het werk te tonen, en op een plek als Bellas Artes is dat geweldig, omdat er een grote verscheidenheid aan mensen komt, heel verschillend en van allerlei pluimage. Het is een inspirerende omgeving om werk te bekijken," zei Zicarello.

"Het belangrijkste aan deze prijzen is dat er meer zijn. Uit 300 projecten zijn drie projecten geselecteerd; veel van die projecten zijn net zo goed en verdienen een even grote prijs als deze", besloot hij.

De Arthaus Visual Arts Awards werden in 2023 gelanceerd met als doel kunst te stimuleren door middel van diverse uitingen , gebaseerd op de voorstellen van elk jaar. In de eerste editie waren de winnaars in de categorie Electronic Arts Rodolfo Marqués, Gabriela Golder en Diego Alberti.

De tweede editie vond plaats in 2024 en was gewijd aan Objecten , met meer dan 260 inzendingen van kunstenaars uit het hele land. De winnaars waren: Carlota Beltrame (Tucumán), Juan Rey (Buenos Aires) en Santiago Viale (Córdoba).

In deze publiek-private samenwerking ontvangen de winnende projecten financiering van de culturele instelling gevestigd aan Bartolomé Mitre 434 om de werken te creëren, die in het bezit van elke kunstenaar blijven. Ze worden ook 30 dagen lang tentoongesteld in het MNBA, het belangrijkste staatsmuseum van Argentinië.