Panie i Panowie: Dumne wyznania

Pośród międzynarodowego regresu, prawie zapomniano, że Miesiąc Dumy dopiero się rozpoczął. Kiedy nagle w Stanach Zjednoczonych znów są dozwolone tylko dwie płcie na dowodach osobistych, oznacza to, że społeczność LGBTQ+ potrzebuje więcej wsparcia niż kiedykolwiek. Projektant Ives Conner myślał to samo, szybko prasując hasło na swojej koszulce podczas ostatniego pokazu, aby otrzymać aplauz: Chrońmy Lalki.

Termin „Dolls” pochodzi ze sceny balowej w Nowym Jorku i dziś oznacza osoby transfeminine, tj. każdego, kto identyfikuje się jako kobieta. Purystyczny T-shirt charytatywny trans, który tak przyjemnie rezygnuje z obowiązkowych kolorów tęczy, stał się hitem – kilka tygodni później nosiły go Tilda Swinton i Madonna, a on sam jest stale wyprzedawany.

A, i przystojny Pedro Pascal też to nosi, co jest godne pochwały, ale nieistotne w tym przypadku. Sprawy są trochę skomplikowane między osobami transfeminicznymi a biologicznymi kobietami. Kiedy ktoś z męskimi chromosomami wygrywa medal olimpijski w kobiecym boksie, jak Imane Khelif w zeszłym roku, biologiczne kobiety mogą się naprawdę wściekać z powodu tej skrajnej niesprawiedliwości. Ale to, że jest to skomplikowane, nie oznacza, że ​​życie powinno stać się ringiem bokserskim, na którym bijemy się nawzajem po twarzy (spokojnie, J.K. Rowling). Jako kobiety, jesteśmy w tym razem — a ta koszulka jest mile widzianą pomocą.

Dobre dziesięć lat temu, jeden z głównych niemieckich magazynów dla mężczyzn wpadł na dziwny pomysł, aby prominentni mężczyźni — wyraźnie powiedzieli: heteroseksualni mężczyźni — całowali się na potrzeby sesji zdjęciowej. Herbert Grönemeyer, Thomas D. i kilku innych pocałowało się na okładce, sygnalizując, że chcą wysłać wiadomość przeciwko antyqueerowej polityce Putina. Ten chwyt PR był niemal tak samo żenujący, jak i pozbawiony ryzyka (nic nie wiadomo o późniejszych zakazanych trasach koncertowych Grönemeyera po Rosji), ale medialne brawa zagrzmiały. Win-win dla heteroseksualnych mężczyzn!

To były właśnie lata, w których parady Pride, pierwotnie będące protestem na rzecz praw człowieka gejów i lesbijek, stały się wielkim karnawałem korporacyjnym. Sport, browary i spółki notowane na DAX przez cztery tygodnie malowały swoje korporacyjne loga na Instagramie w tęczowy kolor, a nawet ustawiały własne platformy imprezowe. Nawet grupa wydawnicza Axel Springer, nadawca takich przebudzonych nagłówków jak „Lewacy chcą wprowadzić edukację gejowską”, była teraz czczona jako sojusznik , lojalny sojusznik osób LGBTQ.

Ponieważ firmy w USA nagle muszą wydawać prawdziwe pieniądze na aktywne angażowanie się w sprawy mniejszości, uderzająca liczba logo firm, które w zeszłym roku były kolorowe tuż przed Juneteenth, pozostaje czarno-biała. Parady równości odnotowują spadki w wydatkach sponsorskich. Jakkolwiek gorzkie by to nie było, być może masowo całujący się mężczyźni, jak ten w nowej kapsule Pride Diesela, przynajmniej w przyszłości znów staną się trochę punkowi. Motyw pochodzi z Fundacji Tom of Finland, która wspiera sztukę queer od lat 80. W końcu nikt nie potrzebuje fałszywych sojuszników, bez względu na to, po której stronie Atlantyku.